Wf1
Tekst główny
½A - Półautograf
A - Autograf partii fortepianu
Rork - Rękopis partii orkiestry
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn1a - Zmieniony nakład Wn1
Wn2 - Drugie wydanie niemieckie
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
WfD - Egzemplarz Dubois
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewiczowej
WfS - Egzemplarz Stirling
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Zrewidowany nakład Wa1
Wa3 - Poprawiony nakład Wa2
porównaj
  t. 412

Akcent długi w A

!!!   miniat: nic.                  EZTU

 w Wn1

EZnieU

 w Wf (→Wa)

EZnieU1

 w Wn2

EZnieU2

Chopinowski akcent długi odczytano w Wn1 jako widełki , znacznie zwiększając zasięg znaku. W Wf (→Wa) końce znaku powiązano z jedynymi nutami w takcie, co wydłużyło go jeszcze bardziej. Długość znaku w Wn2, liczona w relacji do ósemek pr.r., odpowiada w zasadzie zapisowi A, jednak proporcje w stosunku do tercji l.r. są inne – znak w Wn2 sięga za połowę dystansu między nimi i kojarzy się znacznie bardziej ze znakiem diminuendo niż znak w A

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie, Niedokładności Wn, Niedokładności Wf

notacja: Artykulacja, akcenty, widełki

Przejdź do tekstu nutowego

.