- « Poprzednia
- 1
- …
- 7
- 8
- 9
- 10
- 11
- 12
- 13
- …
- 158
- Następna »
t. 24
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I
..
Przed najwyższą nutą 1. akordu nie ma w A znaku chromatycznego. Tę oczywistą niedokładność poprawiono w Wn (→Wf→Wa). kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Niedokładności A |
|||||||||||
t. 25-29
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I
..
W A powtarzane oktawy l.r. w t. 25-26, grupa czterech kwart f1-h1 w pr.r. w t. 26 oraz grupy czterech jednakowych akordów l.r. w t. 27-29 zapisane są skrótowo jako tremola ósemkowe. W Wn1 pisownię tę zachowano tylko w t. 25 i 29, a w Wf tylko w t. 25. W Wa i Wn2, tak jak w tekście głównym, wszystkie skróty zostały rozwinięte. kategoria redakcyjna: Informacje źródłowe i stylistyczne zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn , Skrótowy zapis A , Adiustacje Wf |
|||||||||||
t. 26
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I
..
Nutę f1 na 2. ósemce taktu dodano – najprawdopodobniej na polecenie Chopina – w korekcie Wf (→Wa). kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany zagadnienia: Autentyczne korekty Wf |
|||||||||||
t. 26
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I
..
Widoczny w A akcent nad półnutą f2 można interpretować jako krótki lub długi. Wśród pozostałych wersji tekst Wn1 mógł pochodzić od Chopina, jednak jednoznaczne, całościowe odtworzenie przebiegu ewentualnych korekt pierwszych wydań nie wydaje się w tym miejscu możliwe. Biorąc pod uwagę, że wszystkie pisownie podkreślają – w taki czy inny sposób – synkopowane wejście nowego, alterowanego akordu, w tekście głównym pozostawiamy niewątpliwie autentyczną notację A (w wersji z akcentem długim, w tym kontekście bardziej prawdopodobnym). kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Błędy Wf , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wn |
|||||||||||
t. 27-28
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I
..
Tak jak w t. 23-25, zasięg łuku wpisanego w A nie jest jasny. Pod łukiem znajduje się tylko grupa szesnastek, jednak początek łuku wyraźnie sugeruje, że należy go rozpocząć od półnuty c2. Z kolei na potrzebę doprowadzenia łuku aż do następnego taktu wskazują łuki dwóch następnych podobnych figur, a także łuk Rork (partia I skrzypiec). kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładne łuki A |
- « Poprzednia
- 1
- …
- 7
- 8
- 9
- 10
- 11
- 12
- 13
- …
- 158
- Następna »