|
Łuk c2-g2 w A (odczyt dosłowny→Wn1→Wf→Wa) !!! miniat: nic. Tu krótszy łuk, do ostatniej szesnastki |
|
Łuk c2-as2 w A (interpretacja kontekstowa) i Wn2 tr puste; red = TGTU |
|
Łuk d2-as2 (inna interpretacja A) |
Żaden z trzech łuków pr.r. w t. 27-30 nie jest w A zapisany na tyle precyzyjnie, by nie wzbudzić wątpliwości co do jego zasięgu:
- Pierwszy z nich w zasadzie obejmuje tylko grupę czterech szesnastek, jednak jego kształt i długość sugerują większy zasięg, od c2 do as2; dotyczy to zwłaszcza początku łuku.
- W przypadku drugiego łuku niejasny jest moment jego rozpoczęcia – odczytany dosłownie, łuk zaczyna się od szesnastki cis2, jednak dystans do poprzedzającej szesnastki ćwierćnuty d2 jest w rzeczywistości niemal identyczny jak w przypadku półnuty c2 w poprzednim takcie.
- Trzeci łuk obejmuje szesnastki i 1. akord w t. 30, a wątpliwości co do jego zasięgu oparte są jedynie na porównaniu z poprzednimi dwoma łukami.
Żadne z wydań nie nosi śladów poprawek łukowania, więc A pozostaje w tej kwestii jedynym autentycznym źródłem. Motywy w tych taktach można uważać za analogiczne, co skłania do uznania różnic zapisu za przypadkowe niedokładności. Prowadzi to do wersji, w której wszystkie trzy łuki dochodzą do 1. ćwierćnuty kolejnego taktu, a rozpoczynają się albo od synkopy na 2. ćwierćnucie taktu, albo od 1. szesnastki. Alternatywą jest uznanie sytuacji w t. 29-30 za wyłamującą się ze ścisłej analogii ze względu na zmianę akordu na ostatniej ćwierćnucie t. 29 i odmienny, zamykający charakter t. 30. Redakcja przychyla się do tego punktu widzenia – tekst główny to łuki od 2. ćwierćnuty w t. 27 i 28 oraz od szesnastek w t. 29.
kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Niedokładne łuki A
notacja: Łuki
Powrót do adnotacji