Zagadnienia : Autentyczne korekty Wf

t. 61-62

Utwór: op. 26 nr 2, Polonez es-moll

Akordy w A

miniatura: ta co w t. 13-14      tr. pusto;          red: klisza: ostatni akord w l.r. w t. 61 ma składnik b, a 2. akord w t. 62 ma składnik c1;

Dwudźwięki w Wf (→Wa1)

TGTU

Trój- i dwudźwięk w Wn i Wa2

ostatni akord w l.r. w t. 61 ma składnik b,

..

Wersja Wf to wynik korekty Chopina, wersja Wn – najprawdopodobniej adiustacji.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf

t. 68

Utwór: op. 26 nr 2, Polonez es-moll

Łuk w A

Bez łuku w Wf (→Wn1)

Łuk w Wa i Wn2 (→Wn3Wn4)

..

W tekście głównym podajemy łuk wprowadzony przez Chopina w korekcie Wf1 w analogicznym t. 124. Identyczny łuk w Wa i późniejszych Wn jest dodatkiem adiustacji na tej samej podstawie.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf

t. 68

Utwór: op. 26 nr 2, Polonez es-moll

Znak repetycji w A

!!!   miniat: nic.               EZnieU

Bez znaku w Wf (→Wn,Wa)

Tu pusta klisza 

Wariantowa propozycja redakcji

EZTU = (mała repetycja z gwiazdką i odsyłacz)

..

Widoczny w A znak repetycji oznacza prawdopodobnie, że zapisując Poloneza Chopin przewidywał powtórkę t. 21-68 (wątpliwość wynika m.in. z braku odpowiadającego mu znaku w t. 21). Brak tego znaku w Wf (→Wn,Wa), co może być wynikiem korekty Chopina, wskazuje na zmianę decyzji i tę wersję podajemy w tekście głównym. Nie można też wykluczyć pomyłkowego wpisania znaku repetycji ze względu na sprzyjający dezorientacji brak tekstu nutowego w poprzedzających taktach, co wiązało się ze skrótowym zapisem t. 49-68.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Błędy A , Autentyczne korekty Wf

t. 68

Utwór: op. 26 nr 2, Polonez es-moll

..

Widoczne w Wf ślady korekty z pierwotnej wersji A – patrz t. 20.

kategoria redakcyjna: Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Autentyczne korekty Wf

t. 69

Utwór: op. 26 nr 2, Polonez es-moll

..

Korygując Wf1, Chopin zmienił i doprecyzował oznaczenia artykulacji w całym fragmencie meno mosso. Główna zmiana dotyczyła włączenia pod łuk, którym kończy się każdy czterotakt, także 2. połowy przedostatniego taktu, przy jednoczesnym usunięciu kropek staccato wypadających pod przedłużanym łukiem (t. 71-72, 75-76, 79-80, 87-88, 91-92, 95-96). Ponadto Chopin skorygował także kilka innych miejsc, dążąc do bardziej konsekwentnego niż w A oznaczenia artykulacji staccato w analogicznych sytuacjach – patrz t. 70-71.

Zarówno w Wf2, jak i w Wn1 powtórzono wersję Wf1 bez żadnych zmian, choć Wn1 nie jest wolne od niedokładności. Natomiast w Wa i w późniejszych Wn uzupełniono artykulację niemal do kształtu przedstawionego w tekście głównym (nie licząc dodatkowych adiustacji, jak w 2. połowie t. 95 w Wa, oraz drobnych błędów). 

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn , Niedokładności Wa , Autentyczne korekty Wf