mUltimate Chopin

op. 10 nr 3, Etiuda E-dur

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Adiustacje Wa

t. 30-31

Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur

Bez palcowania w AI i A (→Wf→Wn)

!!!   miniat: 5 szesnastek t. 30, tylko górna 5-linia, bez forte i akcentu.     Tu pusta klisza 

Palcowanie w Wa

!!!    Nad górnym głosem, kolejne 5 tercji: '45' '45' '35' '35' '45',   pod i nad dolnym (corel): 4x '12'
..

Szczegółowe palcowanie Wa pochodzi od Fontany.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa

t. 32

Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur

..

Notacja znaków chromatycznych jest w części źródeł niedokładna, co nie stwarza jednak najmniejszych trudności w odczytaniu zamysłu Chopina. Dotyczy to w największym stopniu AI, ale także w A (→Wf→Wa2→Wa3) brakuje przed g2 w l.r. (w t. 33).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Adiustacje Wn , Znak chromatyczny poniżej/powyżej nuty

t. 32-33

Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur

Bez palcowania w AI i A (→Wf→Wn)

!!!   miniat: od 2. do 5. szesnastki t. 32, tylko górna 5-linia.     Tu pusta klisza 

Palcowanie Wa

!!!    pr.r. nad, kolejno: 35 12 12 45 35 12 12 45;      l.r. pod, kolejno 53 21 21 54 53 21 21 54
..

Palcowanie pierwszych czterech par szesnastek zostało w Wa dodane przez Fontanę.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa

t. 34

Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur

d2 w AI i A (→Wf→Wa2→Wa3)

!!!   miniat: 2 pierwsze tercje, tylko górna 5-linia, bez dynamiki.     Tr= kaso d2;    red=kaso x2 d2 i d1 = TGTU

dis2 w Wn i Wa4

!!!    Tu pusta klisza 
..

Brzmienie d2 na początku taktu nie ulega wątpliwości ani w autografach, ani w Wf i Wa2 (→Wa3). Brak w A (→Wf1→Wn,Wa)  obniżającego dis1 na d1 na 2. szesnastce t. 34 jest więc oczywistym przeoczeniem Chopina (w rękopisach i pierwszych wydaniach jego utworów znajdujemy setki podobnych niedokładno­ści). Błąd poprawiono jednak tylko w Wf2, gdyż problem niezgodności d2 na początku taktu i dis1 na 2. szesnastce adiustator Wn rozwiązał usuwając  sprzed d2. Błędną wersję z dis2 i dis1 wprowadzono – zapewne pod wpływem Wn – także w Wa4. Trzeba jeszcze raz podkreślić, że oba autografy – mimo niedokładnej pisowni – są zupełnie jednoznaczne, jeśli chodzi o użycie w tym takcie akordu h-moll, a nie H-dur, a wersję tę potwierdza następnie zarówno korekta Wf2, jak i egzemplarze lekcyjne, noszące liczne ślady opracowywania Etiudy z Chopinem.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Autentyczne korekty Wf

t. 34-35

Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur

Bez znaków w AI i Wf (→Wn)

!!!   miniat: wewnętrzne głosy obu taktów (na wzór miniatury w t. 30-31).     Tu bez znaków

  w A

!!!    TGTU, tylko w t. 34

Akcenty długie w Wa

!!!    akcenty długie pod szesnastkami x4

Propozycja redakcji
..

Pominięcie w Wf (→Wn) widocznej w A pary krótkich widełek   w t. 34 jest najprawdopodobniej błędem. W Wa w obu taktach dodano dowolnie akcenty długie (diminuenda?) wzorowane na t. 30-31. W tekście głównym podajemy znaki A w t. 34 wraz z propozycją uzupełnienia ich przez analogię w t. 35 (w t. 30-31 Chopin oznaczył oba takty).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf