Określenia słowne
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- Następna »
t. 69-71
|
Utwór: op. 49, Fantazja f-moll
..
Wcześniejsze rozpoczęcie crescenda w Wf (→Wa) można wytłumaczyć np. poprawką Chopina w [KF] lub niezależnym dopisywaniem obu wariantów wskazówki w A i kopii (względnie korekcie Wf1). W późniejszych wystąpieniach tej frazy (t. 156-158 i 236-238) crescendo we wszystkich źródłach rozpoczyna się we wcześniejszym punkcie frazy, niż to Chopin oznaczył w A tutaj. Z tego względu w tekście głównym proponujemy rozwiązanie wariantowe, uwzględniające wersję Wf, z zaznaczeniem możliwości późniejszego rozpoczęcia crescenda według A. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Autentyczne korekty Wf |
||||||||
t. 101
|
Utwór: op. 49, Fantazja f-moll
..
Nieznacznie późniejsze rozpoczęcie crescenda w Wf (→Wa) może mieć charakter przypadkowy lub wskazywać na dwukrotne dopisywanie wskazówki przez Chopina – w A oraz w [KF] lub korekcie Wf1. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach |
||||||||
t. 109
|
Utwór: op. 49, Fantazja f-moll
..
Zdaniem redakcji, późniejsze umiejscowienie znaku w Wf, mogące sugerować rozpoczęcie tej dynamiki dopiero od ósemkowego pochodu oktaw, jest niedokładnością powstałą na drodze A – [KF] – Wf. Przy tym niewykluczone, że sam Chopin wpisał w [KF] lub korekcie Wf1 w ten właśnie sposób, gdyż manierę wpisywania określeń wewnątrz, a nie na początku obszaru ich działania spotykamy niejednokrotnie w jego utworach – por. np. autografy Etiudy Ges op. 10 nr 5, t. 83, Koncertu e op. 11, cz. I, t. 16 czy Preludium b op. 28 nr 16, t. 45-46. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wf , Znaki położone centralnie |
||||||||
t. 153
|
Utwór: op. 49, Fantazja f-moll
..
zostało dopisane w A już po sporządzeniu podkładu dla Wf, czyli [KF]. Tak samo w analogicznej sytuacji w t. 233. Patrz też następna uwaga. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany |
||||||||
t. 156-157
|
Utwór: op. 49, Fantazja f-moll
..
Widełki mają w A ramiona różnej długości, tak iż ich zamierzony zasięg nie jest jasny. Jako tekst A przyjmujemy znak o zasięgu wyznaczonym przez górne ramię, rysowane jako pierwsze. Wersję tę podajemy w tekście głównym. Jako równorzędny wariant można jednak traktować interpretację widełek przyjętą w Wn, opartą na zasięgu jego dolnego ramienia. W źródłach tych cresc. rozpoczyna się dopiero w t. 157. Autentyczna jest prawdopodobnie także wersja Wf (→Wa), w której zamiast dwóch różnych wskazówek crescenda występuje tylko jedna – cresc. od t. 156. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Zakresy widełek dynamicznych , Niedokładności A |
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- Następna »