mUltimate Chopin

op. 49, Fantazja f-moll

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Artykulacja, akcenty, widełki
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

Artykulacja, akcenty, widełki

t. 302-304

Utwór: op. 49, Fantazja f-moll

Krótkie akcenty w A (→Wn) i Wa2

! miniat: wycinek, t. 302 i 304, z każdego po 3 pierwsze ćwierćnuty, tylko górna 5-linia.               krótkie zamiast długich

Bez znaków w Wf (→Wa1)

Akcenty długie proponowane przez redakcję

TGTU
..

Krótkie akcenty w t. 302 i 304 to zdaniem redakcji, niedokładność pisowni A (→Wn), dlatego w tekście głównym proponujemy akcenty długie, takie jak w poprzedniej frazie. W Wa2 akcenty dodano na podstawie Wn1.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wa

t. 302-309

Utwór: op. 49, Fantazja f-moll

cresc. - - do t. 309 w A

! miniat: jw. (302 + 308-309).                 jak TGTU, ale bez 2 ostatnich kreseczek 

cresc. - - do końca t. 309 w Wn

TGTU z wszystkimi kreseczkami 

 w t. 309 w Wf (→Wa1)

EZnieU

cresc. - - i  w Wa2

EZnieU2 + EZnieU

cresc. - - i , alternatywna propozycja redakcji

EZTU tylko do końca t. 308 + EZnieU
..

Wielotaktowe określenie cresc. - - Chopin dopisał – wraz z szeregiem innych wskazówek w tym fragmencie – w A po sporządzeniu [KF], co tłumaczy jego brak w Wf (→Wa1). W samym Wf (lub wcześniej w [KF]) znajdujemy tylko  w t. 309, które jako niemal na pewno autentyczne można traktować jako alternatywną koncepcję doprowadzenia do kulminacyjnego akordu w t. 310.
W zapisie A zwraca uwagę, że kreseczki wyznaczające zakres crescenda nie dochodzą do końca t. 309, a tym samym do  i  w t. 310. W Wn uznano to za nieznaczącą niedokładność i przedłużono ciąg kreseczek do końca taktu. Tę naturalną interpretację zapisu A podajemy w tekście głównym. Być może jednak Chopin zawahał się przy wpisywaniu kreseczek, rozważając użycie w ostatnim takcie jakiegoś innego oznaczenia, np. właśnie  jak w Wf, a następnie zajął się czymś innym bez podjęcia decyzji. Możliwość tę uwzględniamy jako rozwiązanie alternatywne.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Adiustacje Wa , Poprawki A , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf , Niedokładności A

t. 310

Utwór: op. 49, Fantazja f-moll

Klinik i kropka staccato w A

! miniat: wycinek, ten akord, obie pięciolinie.            TGTU = klinik pr.r. i kropka l.r.

2 kropki w Wn

Bez znaków w Wf (→Wa)
..

Znaki staccato dla prawej i lewej ręki to przypuszczalnie późniejszy dopisek Chopina w A (już po sporządzeniu [KF]), tak jak wiele innych oznaczeń w tym fragmencie. Klinik nad akordem pr.r. uznano w Wn za niestarannie napisaną kropkę, co jest w wydaniach B & H bardzo częstym zjawiskiem.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Kliniki

t. 311-315

Utwór: op. 49, Fantazja f-moll

Różne akcenty i  l.r. w A

! miniat: wycinek, pół taktu + akord 311 i 315, obie pięciolinie (jw.).           TGTU prócz 2. znaku 311, gdzie EZnieU

Krótkie akcenty i  l.r. w Wn

EZnieU

Różne akcenty pr.r. i  l.r. w Wf

EZnieU1

Różne akcenty pr.r. i  l.r. w Wa

EZnieU2
..

W t. 311, 313 i 315 akcenty w A mają wyraźnie zróżnicowaną długość i – mimo pewnych niedokładności – dotyczą niewątpliwie l.r. Znak w 2. połowie t. 311 sięga przy tym aż do ósemki, tak iż odczytany dosłownie wygląda jak widełki . Zmyliło to sztycharzy, którzy odtworzyli w ten sposób także analogiczne znaki w t. 313 i 315. Przy godnej podkreślenia dużej zgodności zapisów A i Wf, zwraca jednak uwagę różnica w umiejscowieniu akcentów (krótkich) na początku tych taktów – wbrew jasnej pisowni A przydzielono je w Wf do pr.r., co sugeruje niedokładność zapisu [KF] pod tym względem. W Wa do pr.r. przypisano także drugi znak w t. 315.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wf , Zakresy widełek dynamicznych , Adiustacje Wn

t. 312

Utwór: op. 49, Fantazja f-moll

Krótkie akcenty w A i Wa2

! miniat: wycinek, 2 oktawy D1-D 312 i 314, tylko dolna 5-linia.          EZTU

Akcenty długie w Wn

EZnieU x 2

Krótki akcent w t. 314 w Wf (→Wa1)

EZTU tylko 314
..

Akcent w t. 312 mógł być dodany w A już po sporządzeniu [KF], na co wskazuje umieszczenie go w innym miejscu niż akcent w t. 314 (pod, a nie nad oktawą). Wątpliwości może budzić rodzaj akcentów, które są nieco dłuższe od tych na początku t. 311, 313 i 315. Kontekst muzyczny sugeruje potraktowanie wszystkich pięciu znaków jednakowo (dotyczą oddzielonych pauzami ćwierćnut), co potwierdzają niewątpliwe akcenty długie w połowie t. 313 i 315, znacznie dłuższe od wszystkich pozostałych. W Wn dwa omawiane akcenty odtworzono jako długie, a w Wf (→Wa1) jedyny w tym wydaniu znak w t. 314 jako krótki. W Wa2 oba akcenty są krótkie – pierwszy na podstawie Wf2, drugi, powtórzony niedokładnie za Wn1.
Mimo różnego położenia, raz pod, raz nad oktawą, oba znaki w A dotyczą niewątpliwie l.r., dlatego w trosce o czytelność znaków umieszczamy oba pod oktawami. W Wn oba akcenty umieszczono nad oktawami i to w sposób dwuznaczny, jeśli chodzi o ich przydział do jednej z rąk.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wa , Umiejscowienie oznaczeń , Adiustacje Wn