mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Połowiczne korekty

t. 5-6

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Przetrzymana ćwierćnuta f1 w A i Wn2

!!!   miniat: t. 5 i akord w t. 6, tylko dolna 5-linia, bez wideł              TGTU (nuta i łuk przetrzymujący f1)

Przetrzymana półnuta f1 w Wn1 (→Wf)

EZnieU

Bez ćwierćnuty f1 w akordzie w Wa

EZnieU2
..

Wersja Wn1 (→Wf) oznacza w zasadzie to samo wykonanie, co wersja A – ćwierćnuta f1 w ostatnim akordzie t. 5 nie jest przetrzymana, więc należy ją zagrać, a półnutę w t. 6 przetrzymać. Tego rodzaju niejasny zapis musi być pomyłkowy, nie jest jednak pewne, czy błąd popełniono przy sztychowaniu tekstu A, czy przy realizowaniu zleconej przez Chopina korekty. Jeśli przyjąć, że zrealizowano tylko część zleconych poprawek – dodano kropkę przedłużającą półnutę w t. 5 i dłuższy łuk przetrzymujący, a nie usunięto f1 z akordu na 3. ćwierćnucie taktu, celem ewentualnej korekty mogła być wersja podana w Wa. Wobec powyższych wątpliwości w tekście głównym podajemy poprawny tekst A, którego autentyczność jest niepodważalna.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Umiejscowienie oznaczeń , Błędy Wn , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wn , Połowiczne korekty

t. 9

Utwór: op. 38, Ballada F-dur

Ćwierćnuta z kropką w A (→Wa,KG→Wn)

Ćwierćnuta w Wf
..

Kropka przedłużająca g1 była w Wf przypu­szczalnie usuwana. Zdaniem redakcji, mogło chodzić o przesunięcie jej na właściwe miejsce, gdyż ślad po tym znaku widoczny jest poniżej główki nutowej, a nie powyżej, jak nakazuje reguła. W wyniku jakiegoś nieporozumienia lub zapomnienia kropki na właściwej wysokości nie wydrukowano.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wf , Połowiczne korekty

t. 10

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III

Bez znaku w Wf (→Wa) i Wn3

Tu pusta klisza 

w Wn1 (→Wn2)

EZnieU
..

Dodatkowe  w Wn1 (→Wn2) to z pewnością pomyłka – sztycharz Wn1 zobaczył  w Wf w trzecim takcie od końca linijki i podobnie umiejscowił to oznaczenie u siebie, zapominając, że w Wn1 pierwsza linijka liczy o jeden takt więcej. Po zauważeniu błędu dodano znak w dobrym miejscu (w t. 9), nie usuwając pomyłkowego (w t. 10) wskutek niedopatrzenia lub uznając go za nieszkodliwy.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn , Adiustacje Wn , Połowiczne korekty

t. 15

Utwór: WN 17, Polonez B-dur

Akord bez c1 w KJ i WF

!!!   miniat : ten akord z kawałkiem wiązania. Tu TGTU

Akord z c1 w Wp

!!!   TGTU + c1
..

Czterodźwięk Wp jest z harmonicznego punktu widzenia zupełnie możliwy. Jednak naturalność prowadzenia głosów w wersji trójdźwiękowej KJ i WF skłania do przypuszczenia, że wersja Wp może być błędna. Sztycharz Wp mógł wziąć za nutę przypadkowe rozlanie atramentu na przecięciu laseczki nutowej i linii dodanej. Do pomyślenia jest także "połowiczna" korekta: dodanie właściwej nuty bez usunięcia błędnej. Tego typu sytuacje spotyka się wielokrotnie w Chopinowskich drukach, co wynika z faktu, że dodanie nowej główki nutowej było technicznie znacznie łatwiejsze od usunięcia starej. W tym wypadku niepotrzebnie pozostawiono by błędne c1 (por. t. 65). Z tych względów do tekstu głównego przyjmujemy akord bez c1.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wp , Połowiczne korekty

t. 25

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II

Es1-G1-Es-G w A, odczyt dosłowny

G1-B1-Es-G w A (prawdopodobna interpretacja) i Wn2

G1-Es-G w Wn1 (→Wf→Wa)

Tu pusta klisza 
..

Akord zapisany w A, choć z harmonicznego punktu widzenia dopuszczalny, jest niemal na pewno błędny ze względu na nieuzasadnioną brzmieniowo komplikację pianistyczną. Nie jest jednak jasne, jaki akord Chopin miał na myśli:

  • G1-B1-Es-G wydaje się najnaturalniejsze – oktawowe przeniesienie akordów jest popularnym chwytem wirtuozowskiej faktury koncertującej (por. np. cz. III, t. 69 lub 511-513). Mielibyśmy wówczas do czynienia z typowym błędem tercjowym Chopina. Tak też zinterpretowano to w Wn2 i tę interpretację proponujemy jako tekst A;
  • G1-Es-G – lżejszy akord ze względu na bardzo niski rejestr (por. cz. III, t. 77). Także w tym wypadku w grę wchodziłby błąd tercjowy – Chopin mógł napisać prawidłowy akord, a następnie uznać dolną nutę za B1 i "poprawić" rzekomą pomyłkę, dopisując nutę o tercję niższą (najniższa nuta wydaje się być dopisana później). Scenariusz ten zakłada jednak popełnienie dwóch błędów – mylnej oceny wysokości napisanej nuty i pozostawienia jej, mimo że miała być usunięta (por. Etiuda Ges op. 10 nr 5, t. 83-84).

W każdym razie korekta Wn1 (→Wf→Wa) – prawdopodobnie Chopinowska – musi być uznana za ostateczną decyzję i tę wersję podajemy w tekście głównym.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błąd tercjowy , Adiustacje Wn , Błędy A , Autentyczne korekty Wn , Połowiczne korekty