Czteronutowy akord Wp jest z pianistycznego punktu widzenia niezręczny (bez użycia pedału w zasadzie niewykonalny). Nuta b1 nic też nie wnosi do treści harmonicznej i raczej niepotrzebnie obciąża brzmienie akordu. Z tych względów uważamy ją za błędną – jest to najprawdopodobniej pozostałość po niedokładnej korekcie: aby zmienić b1 na d2, dodano prawidłową nutę (d2), lecz nie usunięto błędnej (b1). Tego typu „połowiczne” korekty spotyka się niejednokrotnie w pierwszych wydaniach dzieł Chopina, por. np. Balladę g op. 23, t. 171 czy Scherzo h op. 20, t. 135 i 292. Por. też t. 15.
Porównaj to miejsce w źródłach»
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Błędy Wp, Połowiczne korekty
notacja: Wysokość