mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 336

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

..

W tekście głównym dodajemy  ostrzegawczy przed c1. Znak dodano również w WfSB.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wf

t. 336

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. IV

Półnuta c w A, odczyt dosłowny

! miniat: wycinek, ten takt, tylko dolna 5-linia.               Tu bez kliszy 

Półnuta z kropką w Wn (→Wf,Wa,Ww)

Kropka przedłużająca półnutę c

Półnuta i pauza proponowane przez redakcję

TGTU = pauza pod cis1
..

Wersja Wn (→Wf,Wa,Ww) to niefortunna próba uzupełnienia rytmu dolnego głosu pr.r. Zapis tego taktu w A jest z formalnego punktu widzenia niekompletny, gdyż 3. ćwierćnuta dolnego głosu pozostała niewypełniona, co jednak w pisowni Chopina nie jest niczym rzadkim – por. np. t. 355-357 – a niekiedy prowadziło do nieporozumień i błędów (por. np. Wariacje B op. 2, t. 16-32). W omawianym miejscu nic nie wskazuje, by Chopin chciał przedłużać półnutę c. Dla uniknięcia niejasności w tekście głównym dodajemy pauzę w tym miejscu.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wn , Niedokładności A

t. 337

Utwór: op. 39, Scherzo cis-moll

..

W Wa, KG i Wf1 nie ma  podwyższającego a2 na ais2. Ta oczywista niedokładność musiała więc znajdować się już w autografie (tego typu niedokładna notacja jest w autografach Chopina dość częstym zjawiskiem). Znak dodano w Wn i Wf2, co jest zapewne dziełem adiustatorów. Por. t. 345.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn , Niedokładności Wa , Adiustacje Wf , Niedokładności KG

t. 337

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Kwinta w A, Wn2 i Wa3

!!!   miniat: nic.                   TGTU

Samo f w Wn1 (→Wf→Wa1→Wa2)
..

Pominięcie c1 w 1. ćwierćnucie l.r. to zapewne przeoczenie sztycharza Wn1 (→Wf→Wa1→Wa2). Błąd wyłapali adiustatorzy Wn2 i Wa3.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wn , Adiustacje Wn

t. 337-340

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

8– – ¬ do t. 340 w A (→Wn1), interpre­tacja kontekstowa i w Wa2

Bez 8– – ¬ w Wf (→Wa1), Wn2 i Wa3

Tu pusta klisza 

8– – ¬ nad oktawą w t. 337, proponowane przez redakcję

TGTU
..

Zdaniem redakcji, takty te nie miały w zamyśle Chopina odbiegać od analogicznych t. 13-16, mimo iż odpowiedniej wersji nie ma w żadnym ze źródeł. Praprzyczyną tego stanu rzeczy był prawdopodobny błąd Chopina w A – niepotrzebne przedłużenie linii wyznaczającej zakres przenośnika oktawowego poza 2. ćwierćnutę t. 337. Korekta tego błędu w Wf (→Wa1) – usunięcie całego przenośnika – zlikwido­wała jednak także charakterystyczny skok na oktawę f3-f4, co ze względu na jego ważną rolę w całej III części Koncertu raczej nie mogło być zamiarem Chopina. Najprawdopodobniej więc także wersja Wf nie jest w pełni poprawna. Obraz zaciemniają jeszcze pomniejsze, oczywiste pomyłki, jak brak zakończenia przenośnika w t. 340 w A (przy założeniu jego zasad­niczej poprawności), i objęcie przenośnikiem także 1. ćwierćnuty t. 337 w Wn1. W późniejszych wyda­niach wprowadzano dowolnie jedną z wcześniejszych wersji, co w żaden sposób nie wpływa na ustalenie tekstu.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Błędy Wn , Adiustacje Wn , Błędy A , Autentyczne korekty Wf