mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 125

Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. I

..

Przed ostatnią oktawą pr.r. w KG i Wf1 (→Wf2→Wa1) nie ma znaków chromatycznych. Niezbędny  przywracający c1 dodano w korekcie Wf3 (→Wf4). W Wn i Wa2 kasowniki dodano przed obiema nutami oktawy. 

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Przeoczenia odwołania alteracji , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf , Błędy powtórzone Wa

t. 125-126

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

4 łuki w Wn

Wn 4 łuki obejmujące tylko grupy 32-owe

Łuk w t. 125-126 w Wf (odczyt do­słowny→Wa)

Wfa łuk zakończony na ostatniej nucie t. 126

Łuk do t. 127 w Wf, interpretacja kontekstowa

red TGTU
..

Łukowanie zostało najprawdopodobniej zmienione przez Chopina w podkładzie do Wf wraz z współgrającym z nim układem wiązań. Nowy, dłuższy łuk odtworzono jednak w Wf niedokładnie – koniec łuku w t. 126, na końcu strony (jak w naszej transkrypcji) sugeruje kontynuację do następnego taktu, w którym jednak nie ma dokończenia tego łuku. Za błąd uznajemy pozostawienie bez łuku kończącej frazę ćwierćnuty a w t. 127, toteż w tekście głównym doprowadzamy łuk do tej nuty. 

Łukowanie zostało zmienione prawdopodobnie przez Chopina na etapie korekty Wf (→Wa). W tekście głównym proponujemy przedłużenie łuku aż do pierwszej wartości taktu 127, ponieważ wydaje się to logiczniejsze z punktu widzenia kształtowania frazy, a także pasuje do łukowania w całej tej części.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wf , Niepewna kontynuacja łuku

t. 125

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

Krótsze łuki w Wn i Wf

TGTU = 2 łuki nad 32-kami

Dłuższe łuki w Wa

2 razy do ósemki a1
..

Począwszy od tego taktu, jednolite dotąd – mimo dość licznych niedokładności – oznaczenia arty­ku­lacyjne ulegają zmianie. W szczególności kon­se­kwentnie dotąd zachowywana różnica zakresu łuków Wn i Wf zostaje zniwelowana na korzyść krótszych łuków. Skróceniu łuków towarzyszy w Wf brak kropek staccato nad ósemkami a1, możliwe więc, że nie są to niedokładności (por. subtelne zmiany artykulacji w zakończeniu Etiudy a op. 25 nr 4, t. 62). Ponieważ Wn ma identy­cz­ny tekst, wersję tę podajemy w tekście głównym. W Wa przedłużono łuki na wzór poprzednich taktów w Wf (→Wa).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa

t. 125

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

Bez znaku w Wn

 w Wf, odczyt dosłowny

 w Wf, możliwa interpretacja

EZnieU1

Akcent długi w Wf, interpretacja proponowana przez redakcję

EZTU

Akcent w Wa

EZnieU2
..

Zdaniem redakcji, znak  w Wf został niedo­kładnie odtworzony z rękopisu. Po ośmiotakto­wym diminuendzie i zdefiniowaniu nowego po­zio­mu dynamiki (), zapewne docelowego, zwykłe przedłużenie diminuenda o ułamek taktu wydaje się bez znaczenia, a co za tym idzie, mało praw­dopodobne, by Chopin zapisał je w tej postaci. Z tego względu proponujemy dwie możliwe inter­pretacje tego znaku, naszym zdaniem bardziej prawdopodobne w tym kontekście.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wf

t. 125

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

..

Przed 5. ósemką w Wn znajduje się , co powoduje, że ta i 9. nuta brzmią d. Wprawdzie zmiany harmoniczne w tego typu pasażach zdarzają się u Chopina (np. w Etiudzie C op. 10 nr 1, t. 60 i 64 czy c op. 25 nr 12, t. 42), tutaj jednak autentyczna pedalizacja (i inne czynniki) wskazuje na kontynuację jednej harmonii do końca taktu. Sztycharz Wn najprawdopodobniej omyłkowo zmienił krzyżyki na kasowniki o jedną nutę za wcześnie.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn