mUltimate Chopin

op. 44, Polonez fis-moll

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Akcenty długie

t. 111-112

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

Bez znaków w Wn

Wn, Wf1 Tu bez kliszy 

Akcenty długie w Wf

Wf 2 długie akcenty w miejscu krótkich TGTU

Krótkie akcenty w Wa

TGTU
..

Zdaniem redakcji, długie akcenty w Wf mogą być skutkiem nietrafnej interpretacji rękopiśmiennych znaków przez sztycharza. W tekście głównym akceptujemy więc ich odczytanie przez Wa. Brak akcentów w Wn to zapewne niedopatrzenie Chopina lub sztycharza.

W tekście głównym podążamy za Wa, uznając brak akcentów w Wn za niedokładność [A], a różnicę w wielkości akcentów w Wf za przypadkową.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wa , Autentyczne korekty Wf

t. 113-124

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

Bez akcentów w Wn

Tu bez kliszy 

Akcenty długie w Wf, odczyt dosłowny

długie akcenty 113-118 i 122-124 (bez 3. linijki)

Krótkie akcenty w Wa

TGTU
..

Brak w Wn akcentów w t. 113-118 i 122-124 to przypuszczalnie niedopatrzenie sztycharza lub samego Chopina. W tym drugim przypadku, akcenty w Wf mogły być dodane przez Chopina np. w korekcie Wf1. Większość znaków w Wf to akcenty długie, choć ich wielkość nie jest jednolita – znaki w t. 116 i 122-124 można by w innym otoczeniu uznać za krótkie. Porównanie z zawierającymi krótkie akcenty t. 87-101 prowadzi do wniosku, że przeniesienie niektórych fragmentów partii pr.r. oktawę wyżej nie wpływa na charakter muzyki omawianych taktów w stopniu usprawiedliwiającym użycie akcentów odmiennej długości. Dłuższe akcenty uważamy tym samym za niedokładne odtworzenie rękopiśmiennego podkładu lub Chopinowskiej korekty, a w tekście głównym proponujemy krótkie akcenty, takie jak za pierwszym razem. Krótkie akcenty wprowadzono również w Wa.

W t. 113-125 w Wn nie ma akcentów (poza t. 119-121), natomiast w Wf są one większe niż w t. 87-101. Zgodnie z wyjaśnieniem w uwadze w t. 111, w tekście głównym podążamy za wersją Wa.

Walny argument – za drugim razem Wn też ma akcenty nad pr.r. (t. 119-121, reszta mogła być przeoczona, bo to jest jedna linijka, wprawdzie zaczyna się niby-sensownie od F-dur, ale potem też nie ma). W każdym razie są nad pr.r. W adnotacji do drugiego razu omówić krótkie-długie i nad-pod.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wf , Błędy Wn , Autentyczne korekty Wf

t. 119-121

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

Krótkie akcenty w Wn

3 x nad oktawą

Różne akcenty w Wf

jak TGTU, ale drugi i trzeci (120-121) długie

Krótkie akcenty w Wa

TGTU
..

W tekście głównym proponujemy akcenty w postaci zapisanej w Wa. Rozwiązanie to łączy najpewniejsze elementy zapisu wersji Wn1 i Wf:

  • krótkie akcenty według Wn, gdyż w Wf każdy znak jest innej długości – kolejno krótki, pośredni (krótki lub długi), długi – co nie mogło odpowiadać intencji Chopina;
  • akcenty pod oktawami pr.r., jak jest w Wf, dla zachowania spójności z pozostałymi taktami tego odcinka (t. 111-124), w których Wn nie ma w ogóle akcentów. Umiejscowienie akcentów w Wn może być wynikiem rutynowej adiustacji sztycharza – w zapisie jednogłosowym regułą jest umieszczanie znaków po stronie główek nutowych.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Umiejscowienie oznaczeń

t. 125

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

Bez znaku w Wn

 w Wf, odczyt dosłowny

 w Wf, możliwa interpretacja

EZnieU1

Akcent długi w Wf, interpretacja proponowana przez redakcję

EZTU

Akcent w Wa

EZnieU2
..

Zdaniem redakcji, znak  w Wf został niedo­kładnie odtworzony z rękopisu. Po ośmiotakto­wym diminuendzie i zdefiniowaniu nowego po­zio­mu dynamiki (), zapewne docelowego, zwykłe przedłużenie diminuenda o ułamek taktu wydaje się bez znaczenia, a co za tym idzie, mało praw­dopodobne, by Chopin zapisał je w tej postaci. Z tego względu proponujemy dwie możliwe inter­pretacje tego znaku, naszym zdaniem bardziej prawdopodobne w tym kontekście.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wf

t. 315

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

Akcent długi w Wn1

Krótki akcent w Wf (→Wa)

Bez znaku w Wn2
..

Trudno stwierdzić, na ile dokładnie odtworzono w wydaniach notację rękopisów. Obie wersje są, rzecz jasna, możliwe. W tekście głównym podajemy zapis Wf (→Wa) ze względu na Chopinowskie uzupełnienia oznaczeń dynamicznych w tym i poprzednim takcie, wprowadzone w korekcie Wf. Brak znaku w Wn2 to zapewne przeoczenie.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie