|
Bez znaku w Wn |
|
|
|
|
|
EZnieU1 |
|
|
Akcent długi w Wf, interpretacja proponowana przez redakcję EZTU |
|
|
Akcent w Wa EZnieU2 |
Znak 
w Wf budzi wątpliwości przy próbie jego interpretacji. Odczytany dosłownie wskazuje na nieznaczną – mniej niż jedną miarę taktu – kontynuację ośmiotaktowego diminuenda. Zdaniem redakcji, realny efekt tego przedłużenia byłby na tyle nieuchwytny, że trudno sobie wyobrazić, by Chopin chciał go oznaczyć. Na niezgodne z zamysłem Chopina położenie znaku mogła wpłynąć bliskość wskazówki 
:
- Omawiany znak mógł w rękopiśmiennym podkładzie dotyczyć dopiero grupy trzydziestodwójek. Jeśli przy tym w rękopisie zajmowało więcej miejsca niż w druku, sztycharz mógł uznać, że oznaczenia te są ze sobą powiązane i umieścił zaraz po (por. np. notację zakończenia Preludium h op. 28 nr 6 – ewentualne rozpoczęte w autografie na kresce taktowej ostatniego taktu mogłoby w druku zaczynać się w przedostatnim takcie). Tak umiejscowione nie oznacza ogólnego diminuenda, lecz wraz z brakiem kropki staccato na ósemce a1 sygnalizuje zmianę charakteru tej (i następnej) pięcionutowej figury – złagodzenie podkreślającej "wojskowy" rytm, dotychczasowej, ostrej artykulacji ósemek a1. Możliwość tę uwzględniamy jako propozycję alternatywną.
- Jeśli natomiast było wpisane wcześniej, na kresce taktowej lub przed nią (jak np. w Preludium B op. 28 nr 21, t. 25) znak mógł być akcentem długim dotyczącym 1. ósemki taktu, a przesunięcie go w prawo wynikło z konieczności ominięcia kreski taktowej przez . Notabene nawet bez zbitki z innym elementem notacji Chopinowskie akcenty długie bywały w podobny sposób zniekształcone w druku, por. np. Etiudę a op. 10 nr 2, t. 12. Możliwość tę, naszym zdaniem najbardziej prawdopodobną, proponujemy w tekście głównym.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach
zagadnienia: Akcenty długie, Niedokładności Wf
notacja: Artykulacja, akcenty, widełki