mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 145-146

Utwór: op. 38, Ballada F-dur

Ciągły łuk w A (→Wf,KG→Wn)

2 łuki w Wa
..

Podział łuku w Wa miał przypuszczalnie ułatwić pracę sztycharzowi. Wiele tego typu dowolności znajdujemy w Wn1 Koncertu f op. 21, np. w części III, t. 225-227.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa

t. 145

Utwór: op. 38, Ballada F-dur

..

W Wf1 przeoczono dźwięk a2 w pr.r. w 9. szesnastce. Brak uzupełniono w Wf2. 

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne

zagadnienia: Błędy Wf

t. 145-148

Utwór: op. 26 nr 2, Polonez es-moll

Łuki w A, prawdopodobna interpretacja

tr. pusto, red.= A_red

Łuki w Wf (→Wa1)

klisza: bez łuku w t. 145 między 2-3 miarą, łuk w t. 146 od pierwszej nuty t. 146 do pierwszej nuty t .147 włącznie, łuk w t. 147 od drugiej nuty do ostatniej, łuk w t. 148 między 1-2 miarą; łuki przetrzymujące jak w TGTU ale brak przetrzymania es1 t. 147-148

miniatura: jak w t. 41-44

Łuki w Wn1

klisza: bez łuku w t. 145 między 2-3 miarą, łuk w t. 146 od pierwszej nuty t. 146 do pierwszej nuty t .147 włącznie, łuk w t. 147 od pierwszej nuty do ostatniej, łuk w t. 148 między 1-2 miarą; łuki przetrzymujące jak w TGTU ale brak przetrzymania gis1 t 146-147 oraz es1 t. 147-148

miniatura: jak w t. 41-44

Łuki w Wn2 (→Wn3→Wn4) 

klisza: łuk w t. 145 od 2 miary do 1 nuty t. 146, łuk w t. 146 od pierwszej nuty t. 146 do pierwszej nuty t .147 włącznie, łuk w t. 147 od pierwszej nuty do ostatniej, łuk w t. 148 między 1-2 miarą; łuki przetrzymujące jak w TGTU

miniatura: jak w t. 41-44

Łuki w Wa2

Interpretacja kontekstowa A proponowana przez redakcję
..

Przy powtórzeniu t. 41-44 w źródłach nie zabrakło pomyłek i niedokładności – żadne z wydań nie powtórzyło konsekwentnie tej samej interpretacji A. Por. adnotacja w tych taktach. 

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Niedokładne łuki A , Adiustacje Wn

t. 145-146

Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. I

..

W KG i Wf1 (→Wf2→Wf3) brakuje siedmiu kasowników przed nutami, które były już wcześniej poprawnie zapisane w innej oktawie. Te oczywiste niedokładności nie utrudniają odczytania i były w różnym stopniu uzupełniane w późniejszych źródłach. W pełni poprawny tekst ma tylko Wn. Podobnie w następnych taktach.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn , Adiustacje Wf , Niedokładności KG

t. 145-147

Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. II

Łuk w t. 145-146 w KG (→Wn)

!!!   miniat: t. 145-146 i półnuta 147, tylko górna 5-linia, ścieśnione.   Tu EZnieU (łuk i kawałek)

Bez łuku w t. 145-146 w Wf1 (→Wf2)

EZnieU tylko "kawałek" 147

Łuk tenuto w Wf3 (→Wf4)

EZTU (łuk i kawałek)

Łuk w t. 145-148 w Wa

EZnieU1 (tylko długi kawałek, bez końcówki)
..

Obie pisownie łuku w t. 145-146 – KG (→Wn) i Wf3 (→Wf4) – znaczą w zasadzie to samo, jednak notacja użyta w Wf akcentuje konieczność zatrzymania pełnej wartości rytmicznej akordu w t. 146, co często nie jest przestrzegane w przypadku ostatniej nuty pod łukiem. Chopin niejednokrotnie uciekał się do tego typu pisowni, por. np. cz. I, t. 176, Etiudę a op. 25 nr 4, t. 50, cis op. 25 nr 7, t. 22, 24, 28 i 30 czy Mazurek h op. 33 nr 4, t. 2, 4 i analog.
Łuk Wa może być wynikiem błędnego odczytania wpisanego przez Chopina w podkładzie łuku tenuto – jak w Wf3 – jako przedłużenia na poprzednie takty łuku z t. 147.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Autentyczne korekty Wf , Autentyczne korekty Wa , Łuki tenuto