mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 145

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

 przed 5. ósemką w A

!!!   miniat: nic.                TGTU

 przed 3. ósemką w Wn (→Wf→Wa)

między kluczem a kwartą
..

Wcześniejsze umieszczenie znaku  to niewątpliwa niedokładność Wn (→Wf→Wa), osłabiająca dramatyczny efekt tej wyeksponowanej dynamicznie frazy (con forza).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn

t. 145-160

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Bez łuków l.r. w A (→Wn1→Wf)

!!!   miniat: t. 145, tylko dolna 5-linia, bez as pr.r.              Tu na kliszy 4 as pr.r. w t. 145, 149, 153 i 155 na dolnej pięciolinii (bo w innym wariancie będą na górnej –  145 EZTU)

Łuki l.r. w Wa

Wszystkie wymienione łuki od strony główek. Łuk 145 (do es 146 EZnieU1) + 149-150 według pr.r. (EZnieU1) + od es1 150 do g1 151 + 152 nad triolą + 153-4 wg pr.r. + 155-6 wg pr.r. (oba łuki, drugi do es1) + 158-9 dwutaktowy + 159 od b do f1 + 160 od przednutki do półnuty + 4 as pr.r. (145, 149, 153, 155) na górnej pięciolinii (145 EZnieU).

Łuki l.r. w Wn2

łuki jak TGTU pr.r., zawsze od strony główek: 145 do es 146 + 149-150 (2 łuki) + 152 + 153 do es 154 + 155 do es 156 + 156 do as 157 + 158-160 (ten ostatni aż do półnuty, bez łuczka przednutki) + 159 razem z kropką + 4 as pr.r. na górnej (jak w war. 22)
..

W całym tym odcinku Chopin wpisał w A tylko jeden łuk w partii l.r., w t. 146. O tym, że zrezygnował następnie z powtarzania łuków zapisanych w pr.r., świadczy zapis t. 160, rozpoczynającego nową stronę w A – w partii l.r. widać tam skreślenie łuku dochodzącego do półnuty as i sugerującego kontynuację z poprzedniego taktu. Tak więc uzupełnienie łuków, wprowadzone w całym odcinku w Wa (prócz t. 157) i Wn2, to dowolność niemal na pewno nie odpowiadająca intencji Chopina. Dodane łuki są zresztą inne w Wa niż w Wn2, gdyż w każdym z nich kopiowano łuki pr.r., które w Wa odpowiadają w zasadzie łukom Wn1, a w Wn2 – łukom A (por. t. 152, 156, 157-158 i 159).
W tekście głównym zachowujemy notację A. Bardziej skomplikowane od strony źródłowej sytuacje w t. 146-148, 148 i 154 oraz 151 omawiamy osobno.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn

t. 145-146

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Łuk motywiczny Wf (odczyt dosłowny→Wn1→Wn2)

!!!   miniat: t. 145 i 2 miary 146, ścieśnione, tylko górna 5-linia.                      EZnieU

Łuk motywiczny w Wf, możliwa interpretacja

EZnieU1

Łuk przetrzymujący f1 w Wa i Wn3

EZTU
..

W tekście głównym podajemy interpretację łuku Wf (→Wn1→Wn2), przyjętą w Wa i Wn3. Chopinowski sposób notowania łuków przetrzymujących jako krótkich łuków dochodzących do nuty przedłużającej niejednokrotnie powodował błędną ich interpretację. Nie można jednak wykluczyć innych możliwości – łuk w autografie mógł być poprowadzony nad górnym głosem, gdyż przenoszenie łuków na stronę główek nutowych było rutynowym zabiegiem, często stosowanym przez sztycharzy.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn

t. 145-146

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

..

Wskutek prawdopodobnego niezrozumienia Chopinowskiego łuku przetrzymującego f1 nuta ta w niektórych źródłach jest powtórzona – patrz poprzednia uwaga.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

t. 145-147

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III

Bez znaków w Wf (→Wn,Wa)

!!!   miniat: 2. triola 145, tylko górna 5-linia.               EZTU = wiązanie i 2 laski 147

3 pionowe akcenty w WfH

EZnieU = 3 akcenty i wiązanie z laskami 147
..

W każdym z tych taktów WfH ma wpisany pionowy akcent nad 4. szesnastką taktu. Dwa pierwsze stanowią tylko potwierdzenie (ewentualnie wyjaśnienie znaczenia) drukowanych akcentów długich. Trzeci można traktować jako dodatkowy argument za uzupełnieniem akcentu.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Dopiski WfH