mUltimate Chopin

op. 23, Ballada g-moll

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Artykulacja, akcenty, widełki
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

Artykulacja, akcenty, widełki

t. 170-171

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

Kropki staccato w A

Bez znaków w Wf (→Wn,Wa)
..

Nie jest pewne, czy brak kropek staccato/portato w Wf (→Wn,Wa) to efekt korekty Chopina, który zmienił koncepcję artykulacji kwintol w t. 170-171, czy przeoczenie sztycharza. Nawet jeśli – na co wskazuje brak śladów usuwania tych znaków w Wf – zostały one pominięte przypadkowo, Chopin nie uznał uzupełnienia ich za konieczne ani korygując dwukrotnie Wf, ani opracowując Balladę z panną O'Meara (po mężu Dubois). Z tego względu w tekście głównym podajemy wersję źródła podstawowego, czyli Wf2.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf , Autentyczne korekty Wf

t. 170-172

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

Kliniki w A, prawdopodobne odczytanie

! miniat: wycinek od oktawy 171 do oktawy 172, tylko górna 5-linia

Kropki w Wf (→Wn,Wa)
..

Dostępna fotografia A nie daje pewności, czy znaki staccato nad oktawami w połowie każdego z tych taktów są klinikami, czy kropkami. Klinik wydaje się niemal pewny w t. 171 i 172, a niewykluczony w t. 170, czego jednak nie odtworzono w wydaniach. W tekście głównym zachowujemy kropki występujące w naszym źródle podstawowym, Wf2, mimo że wyboru znaków – niekoniecznie trafnego – dokonał przypuszczalnie sztycharz Wf. Za rozwiązaniem tym przemawia konsekwencja redakcyjna w stosunku do kropek nad ćwierćnutami kwintol w t. 170-171 wraz z przedstwioną tam argumentacją, a ponadto wspomniana niepewność odczytania A z niedoskonałej fotografii.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wf , Kliniki , Niedokładności A

t. 170-172

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

   w A, odczyt dosłowny

! miniat: wycinek + 2 obrazki                  EZnieU

  w Wf

EZnieU1

  w Wn

EZnieU2

  w Wa

EZnieU3

  proponowane przez redakcję

EZTU
..

Do interpretacji trzech znaków  w A można podchodzić z różnych stron:

  • Odczyt dosłowny, w którym zakres znaków powiązany jest z odpowiednimi ćwierćnutami pr.r., daje trzy coraz krótsze znaki. Taki zapis, sugerujący coraz krótsze i łagodniejsze crescenda, współgra z opadającym kierunkiem tej sekwencji.
  • różnicę zakresu dwóch pierwszych znaków można uważać za nieistotną, co sugeruje ujednolicenie wszystkich trojga widełek, gdyż rysunek melodii jest w każdym takcie taki sam. Wersję tę proponujemy w tekście głównym.

Wersje wydań to efekt ujednoliceń znaków w t. 170-171, żadna z tych zmian nie nosi cech korekty Chopina..

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Zakresy widełek dynamicznych , Niedokładności Wa , Niedokładności A

t. 177

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

Kropka staccato w A, możliwe odczytanie

EZnieU

Bez znaku w Wf (→Wn,Wa)
..

Na dostępnej fotografii A trudno ocenić, czy kropka widoczna nad 1. ósemką jest znakiem staccato, czy nieznaczącym odpryskiem atramentu lub górnym końcem laseczki tej nuty. W tekście głównym ufamy więc sztycharzowi Wf, który tego ewentualnego znaku nie uwzględnił. W podobnych kontekstach Chopin używał zarówno pisowni z kropką, jak i bez, por. np. t. 68 i 191 Ballady.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf

t. 177-178

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

Akcenty długie w A

TGTU = 2 akcenty długie 

Krótkie akcenty w Wf (→Wn,Wa)

zamiast długich
..

Mimo że w A oba akcenty w tych taktach są wyraźnie długie, w Wf (→Wn,Wa) odtworzono je jako krótkie.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wf