W całym Polonezie w Wn znaku 
z wężykiem wskazującym na wypełnienie trylem całej wartości rytmicznej trylowanej nuty użyto tylko raz, w t. 34. Nie oznacza to jednak, że pozostałe tryle mają być krótsze – bez wężyka w zasadzie znaczy to samo, zwłaszcza gdy zanotowane jest zakończenie trylu. W Wf tryle oznaczane są na trzy sposoby:
- pierwszy tryl w t. 10 i tryl w t. 303 mają dłuższe wężyki, wypełniające całą długość ćwierćnuty;
- drugi tryl w t. 10 nie ma wężyka, co może sugerować, że chodzi o mordent, gdyż Chopin niekiedy oznaczał mordenty w ten sposób (w niektórych mniej starannie pisanych autografach znaki te bywają zresztą trudne do rozróżnienia, np. w Walcu a op. 34 nr 2, t. 43). Znaki bez wężyka występują też w t. 52, 60, 78, 285 i 305, przy czym w t. 60 i 305 wężyki zapewne przeoczono (por. analogiczne takty), natomiast w t. 52, 78 i 285 znakom w Wf odpowiadają mordenty (
) w Wn; - tryl w t. 12 i wszystkie pozostałe (razem 26 tryli) notowane są jako (tryl z krótkim wężykiem przypominającycm znak mordentu). Większość z nich ma wypisane zakończenia, co dowodzi, że pisownia ta jest równoznaczna z z wężykiem wypełniającym całą wartość rytmiczną (zresztą bardzo ścieśniony zapis Wf powoduje, że w większości sytuacji opisane krótkie wężyki i tak wypełniają całą wartość rytmiczną trylowanej nuty).
Powyższe spostrzeżenia prowadzą do wniosku, że w olbrzymiej większości miejsc Chopin miał najprawdopodobniej na myśli notację w postaci z wężykiem wypełniającym całą wartość rytmiczną, a pozostałe pisownie to wynik niestaranności sztycharzy lub samego Chopina. Notację tę podajemy zatem w tekście głównym wszędzie oprócz 3. miary t. 10 (tylko znak ) oraz t. 26 i analog. ().
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach
notacja: Ozdobniki
