Łuki
- « Poprzednia
- 1
- …
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- 10
- …
- 22
- Następna »
t. 295-297
|
Utwór: op. 31, Scherzo b-moll
..
Doprowadzenie łuku w większości źródeł aż do t. 297 wynikło zdaniem redakcji z potrzeby specjalnie wyrazistego oznaczenia pokreślonego fragmentu A. Porównanie z analogicznymi t. 274, 376 i 397 dowodzi, że Chopin uważał za wystarczający łuk do t. 296 i taki łuk podajemy w tekście głównym. Kreślenia leżały też przypuszczalnie u źródeł braku łuku dla l.r., który w związku z tym uzupełniamy. Odmiennie poprowadzone łuki Wn2 (→Wn3), w których powtórzono błędne łuki Wn1 z t. 274-275, nie mają żadnego uzasadnienia, ani źródłowego, ani muzycznego. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Adiustacje Wn , Niedokładności A |
||||||||||||||||||
t. 295-297
|
Utwór: op. 31, Scherzo b-moll
..
Zasięg górnego łuku nie jest w A całkiem jasny – jego koniec wypada pomiędzy e1 a a. Zgodnie z większością pozostałych źródeł przyjmujemy, że chodziło o e1. Jednak porównanie z pozostałymi analogicznymi miejscami skłania nas do doprowadzenia łuku nieco dalej (łuk-tenuto podkreślający zatrzymanie e1). Dłuższy łuk Wn2 (→Wn3) wzorowany jest na łuku w t. 274-276. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Niedokładne łuki A , Adiustacje Wn |
||||||||||||||||||
t. 309-311
|
Utwór: op. 31, Scherzo b-moll
..
Kreślenia w A ukazują kształtowanie się koncepcji łukowania tego tematu. Chopin wyszedł od łuków obejmujących jedynie dwie ćwierćnuty w t. 309 i 311 (prowadzony dołem łuk w t. 309 sugeruje, że mógł mieć na myśli łuki dochodzące do 1. nuty następnego taktu). Ostatecznie jednak wpisał łuk długości trzech taktów. Patrz też uwaga poniżej. kategoria redakcyjna: Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne zagadnienia: Poprawki A , Skreślenia A |
||||||||||||||||||
t. 310
|
Utwór: op. 31, Scherzo b-moll
..
Łuk pod 2. i 3. ćwierćnutą, jedyny w partii l.r. w obu wystąpieniach tematu cis-moll (nie licząc t. 325 i analog.), można uważać za wzorcowy, do zastosowania we wszystkich podobnie zbudowanych figurach. Zdaniem redakcji, bardziej prawdopodobne jest jednak pozostawienie łuku jako nieszkodliwej pozostałości po poszukiwaniach najodpowiedniejszego sposobu oznaczenia tego akompaniamentu. Łuki widoczne są bowiem zarówno w pierwotnej, skreślonej w A wersji t. 310-311, jak i w analogicznych t. 412-415, gdzie czterotaktowy łuk również został skreślony. Można na tej podstawie sądzić, że Chopin ostatecznie zrezygnował z łuków w tej partii, zadowalając się powtórzonym kilkakrotnie (w t. 326, 412 i 428) określeniem legato. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wf |
||||||||||||||||||
t. 310-333
|
Utwór: op. 31, Scherzo b-moll
..
Łuki nad motywami dolnego głosu mają w A różną długość – obejmują same ósemki lub dochodzą do półnuty w następnym takcie. Niejednokrotnie zresztą rozstrzygnięcie, jaki łuk Chopin miał na myśli, jest trudne lub niemożliwe. Ponieważ nie widać żadnego powodu, by te w zasadzie identyczne motywy miały różne łuki, w tekście głównym ujednolicamy je, przyjmując łuki sześcionutowe jako występujące w A częściej. Żadne z pozostałych źródeł nie odtworzyło dokładnie notacji Chopina, różnice w przypadku KF i Wf mają wyłącznie przypadkowy charakter, natomiast w Wn1, Wa i Wn2 (→Wn3) wprowadzano także dowolne zmiany, porządkujące notację. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Niedokładne łuki A , Adiustacje Wn , Błędy KF , Niedokładności KF |
- « Poprzednia
- 1
- …
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- 10
- …
- 22
- Następna »