- « Poprzednia
- 1
- …
- 7
- 8
- 9
- 10
- 11
- 12
- 13
- …
- 101
- Następna »
t. 65-66
|
Utwór: op. 31, Scherzo b-moll
..
W tekście głównym proponujemy uzupełnienie znaku na wzór analogicznych t. 197-198. kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne |
||||||||||||
t. 66
|
Utwór: op. 31, Scherzo b-moll
..
Tekst główny to wersja wprowadzona przez Chopina w KF (→Wn) i w korekcie Wf (→Wa). W partii l.r. w A widoczne są w tym takcie ślady wielokrotnych poprawek, jednak zarówno prawdopodobna wersja pierwotna (taka jak w poprzednim takcie), jak i ostateczna zostały następnie przez Chopina zmienione odpowiednio w KF i Wf. Zdaniem redakcji, zapis A może także oznaczać – przy założeniu przeoczenia przywrócenia ces1 – wersję podaną jako możliwa interpretacja. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne zagadnienia: Poprawki A , Wahania Chopina , Błędy wynikające z poprawek , Autentyczne korekty Wf , Autentyczne korekty KF |
||||||||||||
t. 68-76
|
Utwór: op. 31, Scherzo b-moll
..
Notacja akcentów pr.r. w t. 68 i 76 została przez Chopina doprecyzowana w KF:
Wszystkie akcenty pisane przez Chopina są długie, co odtworzono tylko w Wf i Wn1. Dalsze źródła – Wa i Wn2 (→Wn3) podają krótkie akcenty. Także umiejscowienie akcentów nie zawsze odtwarzano zgodnie z podkładami – w Wn1 akcenty umieszczono pod pięciolinią, dopiero w Wn2 (→Wn3) domyślono się intencji Chopina. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany zagadnienia: Autentyczne korekty KF |
||||||||||||
t. 69
|
Utwór: op. 31, Scherzo b-moll
..
Brak zrozumienia dla Chopinowskich akcentów długich jest częsty w wydaniach, zwłaszcza Wa i Wn, ale i kopistom zdarzały się mylne identyfikacje. Patrz też t. 77. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn , Niedokładności Wa |
||||||||||||
t. 71-72
|
Utwór: op. 31, Scherzo b-moll
..
Widełki dopisał Chopin w KF (→Wn1). Ścisłe umiejscowienie prawego końca znaku nie jest możliwe ze względu na stosowany przez Chopina sposób zapisu dłuższych wartości rytmicznych – w t. 72 znak dochodzi do punktowanej półnuty dolnego głosu pr.r., która jednak zapisana jest między 2. a 3. ósemką l.r. W tekście głównym umieszczamy koniec znaku tak, by nie wykraczał poza nuty akordu rozpoczynającego takt. W Wn2 (→Wn3) znak skrócono jeszcze bardziej, dopasowując go do rozmiaru taktu. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Zakresy widełek dynamicznych , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty KF |
- « Poprzednia
- 1
- …
- 7
- 8
- 9
- 10
- 11
- 12
- 13
- …
- 101
- Następna »