mUltimate Chopin

op. 11, Koncert e-moll, cz. II

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Rytm
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

Rytm

t. 85

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II

4+3 w Wf (→Wa) i Wn3

!!!   miniat: te 7 nut, tylko górna 5-linia, bez kreseczek.           tu EZTU bez trioli = nuta, belka i łuk l.r.

5+2 w Wn1 (→Wn2)

EZnieU = beleczka pr.r. + lewa

Uzupełniona wersja Wf

EZTU (z triolą)
..

Nic nie przemawia za autentycznością rytmu Wn1 (→Wn2). Bardzo prawdopodobny błąd poprawiono w Wn3, przywracając wersję Wf (→Wa). (NB. ślady widoczne w Wf sugerują, że błąd ten mógł być popełniony jeszcze w Wf i skorygowany tam w ostatniej fazie korekt.)
W tekście głównym doprecyzowujemy rytm, dodając oznaczenie trioli.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Błędy Wn , Adiustacje Wn

t. 87

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II

Półnuta cis2 na 2. mierze w źródłach

!!!   miniat: ten takt od 2. miary, tylko górna 5-linia, bez napisu i wideł.                      półnuta pod 2. ćwierćnutą taktu

Półnuta cis2 na 3. mierze proponowana przez redakcję
..

Wersja Wf (→Wn,Wa), choć pozornie nie zawiera błędu, jest z pewnością pomyłkowa, gdyż nie zgadza się z partią orkiestry Wfork – cis2, realizowane przez 1. klarnet, powinno brzmieć jeszcze na 4. mierze taktu. Wprawdzie harmoniczne skutki tej niezgodności są przy zachowaniu autentycznej pedalizacji praktycznie niezauważalne (tłumaczy to brak poprawek w egzemplarzach lekcyjnych), ale wymagający arpeggia decymowy akord stanowi niepotrzebną komplikację pianistyczną. Zdaniem redakcji, półnuta cis2 została najprawdopodobniej pomyłkowo umieszczona pod 2. ćwierćnutą zamiast pod trzecią, toteż w tekście głównym proponujemy odpowiednią zmianę.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Błędy Wf

t. 91

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II

Kwintola w Wf (prawdopodobne odczytanie→Wn,Wa)

!!!   miniat: ta co w sąsiedniej adnotacji, tylko z cyfrą.          Tu EZTU = nuta, łuk,  i belka l.r. + '5' w pr.r.

Triola w Wf, możliwa interpretacja

EZnieU (l.r. + '3')
..

Podział rytmiczny 4. miary taktu nie jest w Wf pewny – cyfra 5 postawiona jest nad czwartą z grupy pięciu szesnastek. Albo właściwa cyfra umieszczona została niedokładnie (‘5’ opisująca kwintolę powinna znajdować się nad 3. nutą), albo sztycharz omyłkowo dał ‘5’ zamiast ‘3’ określającej trzy ostatnie szesnastki jako triolę. Żaden z egzemplarzy lekcyjnych nie zawiera wskazówek dotyczących rytmu. Do tekstu głównego przyjmujemy pierwszą możliwość, opartą na założeniu, że w notacji Wf, choć niedokładnej, nie ma jednak błędu. Wypisana bez niejasności wersja z kwintolą znajduje się w Wn i Wa.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn

t. 91

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II

..

W Wf (→Wa) 3. szesnastka ostatniej miary taktu jest przedłużona do wartości ćwierćnuty. To pozbawione sensu muzycznego wykroczenie poza miarę taktu jest z pewnością błędem – por. analogiczny t. 42, w którym odpowiednia nuta ma wartość ósemki. W Wn przedłużenie tej nuty pominięto, prawdopodobnie chcąc uniknąć kłopotliwego, niezrozumiałego elementu zapisu.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf , Adiustacje Wn , Błędy rytmiczne , Błędy powtórzone Wa

t. 94

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II

Wf (odczyt dosłowny) i Wa3

jak na miniaturze.   Belka szesnastkowa od początku wiązania

Wn1 (→Wn2), interpretacja kontekstowa (możliwa interpretacja Wf)

Wa1 (→Wa2) – prawdopodobna interpretacja Wf

TGTU

Wn3, interpretacja kontekstowa
..

Zapis rytmiczny 1. połowy taktu jest w Wf niejsany – grupa 20 trzydziestodwójek według zapisanych wartości rytmicznych rozpoczyna się po szesnastce eis4, ale według rozplanowania nut – po ósemce. W Wn1 (→Wn2) zmieniono rozplanowanie nut, popełniono jednak błąd w układzie wiązania, przez co oba eis4 są szesnastkami; po poprawieniu błędu wersja Wn1 (→Wn2) stanowi możliwą interpretację pisowni Wf. Inną interpretację tworzy wersja Wa1 (→Wa2), w której pierwszemu eis4 nadano wartość ósemki. Zdaniem redakcji, bardziej prawdopodobne jest, że intencji Chopina odpowiada ta druga wersja, którą tym samym podajemy w tekście głównym. W Wn3 do błędu wcześniejszych Wn dodano kolejny – niewłaściwe rozplanowanie ósemek l.r. względem pr.r. W Wa3 przywrócono niejasną notację Wf.

Dowiedz się więcej »

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Błędy Wn , Adiustacje Wn , Błędy rytmiczne