


Rytm
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- Następna »
t. 23
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II
..
W Wf partia l.r. jest w 2. połowie taktu źle podpisana w stosunku do pr.r. – ostatnia ósemka fis wypada już pod punktowaną ósemką cis3. Niedokładność poprawiono w Wn i Wa, a znak wskazujący właściwą synchronizację wpisany jest w WfH. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Adiustacje Wa , Błędy Wf , Adiustacje Wn , Znaki synchronizacji , Dopiski WfH |
||||||||||
t. 50
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II
..
W Wn1 (→Wn2) nie ma ostatniego łuku przetrzymującego h2. Jest to niewątpliwy błąd, najprawdopodobniej przeoczenie. Znak dodano w Wn3. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wn , Adiustacje Wn |
||||||||||
t. 53
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II
..
Różnice zapisu ćwierćnuty fis1 na początku 2. połowy taktu to przypuszczalnie wynik pomyłki sztycharza Wf i adiustacji pozostałych wydawców. Punktowana ćwierćnuta wersji Wf i Wn – bez względu na sposób zapisu – powoduje chwilowe rozszczepienie najniższego z trzech górnych głosów, do tego momentu prowadzonych konsekwentnie od początku tej frazy w t. 52. Z tego względu za najprawdopodobniej poprawną uważamy występującą w Wa ćwierćnutę, przy której naturalny postęp trzech górnych głosów, odpowiadających partiom I i II skrzypiec oraz altówek, pozostaje zachowany. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Adiustacje Wn |
||||||||||
t. 53
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II
..
Odtworzona dosłownie notacja Wf musi być uznana za niedokładną, jeśli wartości rytmiczne w 2. połowie taktu są prawidłowe (pomijamy nieistotną w tym miejscu kwestię ćwierćnuty fis1 na 3. mierze taktu, która omówiona jest osobno). Z tego względu w tekście głównym przesuwamy ósemkę h1 przed końcową szesnastkę wyciągu fortepianowego; w ten sam sposób pisownię tę zmieniono zarówno w Wn, jak i Wa. Z drugiej strony, można sobie wyobrazić sytuację, w której właśnie rozplanowanie tekstu odzwierciedla zamierzoną relację partii solowej i akompaniamentu – równoczesne wykonanie ostatniej nuty taktu we wszystkich partiach – a błędny jest rytm górnego głosu. Prowadzi to do wersji podanej jako alternatywna interpretacja pisowni Wf. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn |
||||||||||
t. 56
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II
..
Dopisany w WfS łuk przetrzymujący gis2 świadczy, że jego brak w Wf (→Wa,Wn1→Wn2) to najprawdopodobniej przeoczenie. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Adiustacje Wn , Dopiski WfS |
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- Następna »