op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Wf1 obejmowało Koncert w wersji na jeden fortepian oraz sprzedawane opcjonalnie głosy orkiestrowe. Zarówno niniejsza charakterystyka, jak i wszystkie uwagi szczegółowe odnoszą się – z nielicznymi tylko wyjątkami – do wersji na jeden fortepian, obejmującej partię fortepianu solo i autentyczne wyciągi fortepianowe partii orkiestrowych (Tutti).

Wf1 zostało oparte na odbitce korektorskiej Wn1 nieuwzględniającej ostatnich retuszów. Prawdopodobne przykłady takich sytuacji to np. różnice łukowania w t. 167 i 329 czy brak kropek staccato w t. 169-170.

Chopin z pewnością korygował Wf1, co jednak nie oznacza, że każdą trafną zmianę wersji Wn1 należy przypisywać jego ingerencji – np. wydrukowanie pierwszego Tutti drobniejszą czcionką z pewnością nie było efektem korekty w druku, a drobne, oczywiste poprawki notacji znaków chromatycznych mogły być dziełem adiustacji. Niewątpliwe i prawdopodobne Chopinowskie korekty obejmują m.in.:

• przywrócenie kropek staccato w t. 90,
• dodanie łuków przetrzymujących w t. 98 i 106-107,
• dodanie łuków w t. 105 i 107,
• usunięcie c¹ z akordu w t. 109,
• przetrzymanie f w t. 110-111,
• dodanie palcowania w t. 111, 233-237,
• przedłużenie es w t. 135,
• dodanie łuku, pedalizacji i określenia sempre legato w t. 138,
• dodanie oznaczeń artykulacji l.r. w t. 141, 142-143 i 144,
• zmiana  na  w t. 151 i 155,
• zmiana nuty w górnym głosie w t. 165 i 168,
• dodanie bemoli przywracających es w t. 169-170 i as w t. 319-320,
• przedłużenie łuku w t. 171,
• objęcie przenośnikiem oktawowym oktawy pr.r. kończącej ekspozycję (t. 181)
• dodanie e¹ w t. 187,
• zmiany dynamiki w t. 190-197,
• dodanie łuku w t. 260
• dodanie es¹ i korekta zapisu arpeggia w t. 272,
• dodanie zmian kluczy w t. 299-300,
• dodanie sześciu znaków chromatycznych w t. 322-324,
• dodanie oznaczeń dynamicznych w t. 335, 337 i 341,
• dodanie  w t. 335,
• dodanie as w t. 344 i f w t. 348.

Mimo obszernej korekty Wf1 zawiera znaczną liczbę błędów wysokościowych, chromatycznych i in., np.: 

• błędną wartość pauzy w t. 85,
• kilka poważnych błędów w t. 139,
• b zamiast as w t. 178,
• 8^{- - -} zamiast trylu w t. 179,
• błędnie umieszczona przednutka w t. 208,
• pominięcie wskazówek agogicznych w t. 224-225,
• f zamiast des w t. 233,
• c² zamiast es² w t. 243,
•  zamiast  w t. 249,
• des zamiast f w t. 285 i 330,
•  zamiast  w t. 286,
• g zamiast as w t. 287,
•  zamiast  w t. 298,
• f¹-b¹ zamiast des¹-g¹ w t. 300,
• zamiana dolnych nut akordów w t. 346-347.

Liczne są także niedokładności w odtworzeniu akcentów, zwłaszcza długich (np. w t. 99, 234), łuków (np. w t. 115-116) czy widełek dynamicznych (np. w t. 217).

Część błędów powtórzonych za Wn1 pozostała w Wf1 niepoprawiona – wszystkie przytoczone w charakterystyce A oraz wymienione w charakterystyce Wn1 błędy w t. 29, 46, 71-72 i 179, 84, 121 i 283, 142, 143, 174, a ponadto np. łuki w t. 1-3, 174, brak znaków staccato w t. 174 i 175, błędy w t. 185.