Zagadnienia : Błędy Wn
t. 98
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I
..
Dodatkowa nuta c2 mogła być dodana przez Chopina w korekcie Wn1 (→Wf→Wa). Rysunek melodyczny akompaniamentu, w którym druga ósemka każdej pary położona jest wyżej niż poprzedzający dwudźwięk lub akord, sugeruje, że nuta ta prawdopodobnie miała być przetrzymana, co zostało następnie zrealizowane w korekcie Wf (→Wa). Niewykluczone też, że dodatkowe c2 zostało w Wn1 wydrukowane pomyłkowo i pozostawione niepotrzebnie po dodaniu właściwej nuty, as1 (błąd tercjowy). Łuk przetrzymujący tę nutę, dodany w korekcie Wf (→Wa) i eliminujący jej powtarzanie, byłby wówczas "uproszczoną korektą", jakie zdarzały się w utworach Chopina, np. w Polonezie c op. 40 nr 2, t. 125. W Wn2 przywrócono wersję A. W tekście głównym podajemy wersję Wf jako zamierzoną lub akceptowaną przez Chopina. Wersję A można uważać za równorzędny wariant, natomiast wersja Wn1 jest niemal na pewno błędna. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wn , Błąd tercjowy , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf , Autentyczne korekty Wn , Połowiczne korekty |
|||||||||||
t. 99
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I
..
Znak odtworzono niedokładnie zarówno w Wf, jak i Wa, za każdym razem skracając przepisany czas zatrzymania pedału. W niektórych egzemplarzach Wn1a dokonano retuszów graficznych mających prawdopodobnie na celu usunięcie usterek wokół łuku w t. 102-103 (usterki te są widoczne na egzemplarzu prezentowanym w naszym systemie). W trakcie poprawek pomyłkowo usunięto omawiany znak w t. 99. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wf , Błędy wynikające z poprawek , Błędy Wn , Niedokładności Wa |
|||||||||||
t. 99-100
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I
..
W partii pr.r. w tych taktach A ma tylko jeden podwyższający des na d – na początku t. 99. Brak też przywracającego b1 na początku septymoli w t. 100 (wszystkie poprzednie figury mają opóźnienie na początku grupy, podejrzenie pomyłki Chopina potwierdza wpisany w WfD). W wydaniach uzupełniano zarówno znaki niezbędne, jak i ostrzegawcze, usuwano także znaki niepotrzebne, jednak w żadnym tekst nie jest w pełni poprawny. W tekście głównym podajemy wszystkie znaki niezbędne dla prawidłowego określenia wysokości nut i dwa bemole ostrzegawcze na początku t. 100. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Adiustacje Wa , Dopiski WfD , Przeoczenia odwołania alteracji , Błędy Wn , Adiustacje Wn , Znaki ostrzegawcze , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Niedokładności A |
|||||||||||
t. 100
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I
..
Trudno wytłumaczyć różnicę w podejściu do akcentów długich między t. 99 a 100, gdyż w A znaki w t. 100 wcale nie są dłuższe od poprzednich. Być może kluczem do rozwiązania zagadki jest pominięty trzeci akcent – jeśli początkowo przeoczono w Wn1 wszystkie akcenty w tym takcie, Chopin korygując to wydanie mógł dodać dwa pierwsze, które tym razem już odtworzono błędnie jako . kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wn , Błędy Wn , Adiustacje Wn , Niedokładności Wa |
|||||||||||
t. 104
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I
..
W Wn1 pominięto drugi z trzech akcentów i nie uwzględniono różnicy w ich długości. Pominięty akcent został przywrócony w korekcie Wf (zapewne przez Chopina) i w Wn2. Zmiana kroju akcentów Wa to typowa adiustacja tego wydania. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wa , Niedokładności Wn , Błędy Wn , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf |