Łuki
- « Poprzednia
- 1
- …
- 25
- 26
- 27
- 28
- 29
- 30
- 31
- …
- 44
- Następna »
t. 214-215
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I
..
Trudno sobie wyobrazić, by korygując Wn1 Chopin mógł dodać łuki l.r. w tej postaci – albo dopisany łuk, analogiczny do łuku pr.r. (por. łuk Wn2), został odtworzony w uproszczony sposób (w Wn1 unikano łuków długich i wymagających precyzyjnego dopasowania), albo jest to po prostu dodatek adiustacji. Ponieważ w takim kontekście łuk nad pr.r. obowiązuje także w lewej, w tekście głównym pozostawiamy notację A. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wn |
||||||||
t. 215-216
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I
..
Skrócenie łuku na końcu t. 215 to wynik niedokładnego odczytania Wn1 przez sztycharza Wf (→Wa). Co ciekawe, adiustator Wn2 nie tylko wprowadził podobną zmianę, ale przesunął również początek następnego łuku, przypuszczalnie uważając tego rodzaju ukryte zbiegnięcie się łuków za nielogiczne, a co za tym idzie – pomyłkowe. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wf , Adiustacje Wn |
||||||||
t. 216-217
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I
..
Łuk A zapisany jest niedokładnie – jego końcowa część zawiera półtoracentymetrową lukę, wynikłą z przerwy w dopływie atramentu, a w t. 217 (na nowej stronie) nie ma dokończenia tego łuku. W tej sytuacji błędne odczytanie łuku w wydaniach było praktycznie przesądzone. W niektórych nakładach Wn1a łuk w t. 216 został przedłużony, tak iż sugeruje kontynuację. Wydaje się to być efektem przypadkowym, gdyż dokończenia łuku w t. 217 nie dodano. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładne łuki A |
||||||||
t. 217
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wn , Adiustacje Wn |
||||||||
t. 217
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I
..
Początek łuku A jest bez wątpienia niedokładny, nie jest jednak jasne, od której nuty miał się w zamyśle Chopina zaczynać – od 2. szesnastki f1, od przetrzymanej szesnastki es1, czy może nawet od ćwierćnuty es1, jak to zinterpretowano w Wn (→Wf→Wa). Jako tekst A przyjmujemy drugą z tych możliwości ze względu na nieco podobną sytuację w poprzednim takcie. Nie mając pewności, jak należy odczytać A, w tekście głównym podajemy niebudzącą zastrzeżeń pisownię wydań (równoważną przyjętej przez nas dla A). kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wn |
- « Poprzednia
- 1
- …
- 25
- 26
- 27
- 28
- 29
- 30
- 31
- …
- 44
- Następna »