Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Łuki
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne


Łuki

t. 225

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Łuk A (interpretacja kontekstowa) i Wn2

!!!   miniat: 9 ostatnich szesnastek, tylko górna 5-linia, h przeniesione na górną, bez łuku pr.r..              TGTU

2 łuki w Wn1 (→WfWa)

do h i cała 2. połowa (EZnieU1)

..

Łuk A, mimo że kończy się nieco wcześniej, z pewnością ma objąć całą figurację szesnastkową l.r. w tym takcie i tak to odtworzono w Wn2. Podział łuku w Wn1 może być zastosowanym przez sztycharza ułatwieniem (dla uniknięcia długiego łuku o nietypowym kształcie) albo korektą, jeśli początkowo wydrukowany został tylko pierwszy, dolny łuk.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładne łuki A , Adiustacje Wn

t. 226

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Łuki w 2. połowie taktu w A

!!!   miniat: nic.                 TGTU

Łuki w całym takcie w Wn1 (→WfWa)

dodatkowe nad nutami (po 4 nuty)

Bez łuków w Wn2

..

Dodatkowe łuki w Wn1 (→WfWa) to zapewne dowolność sztycharza, który uznał ich brak za pomyłkę Chopina. W Wn2 usunięto zarówno łuki dodane w Wn1, jak i te zaczerpnięte z A. Adiustację tę można uznać za uzasadnioną – dolne, krótkie łuki w A mogą byc pozostałością pierwotnej notacji, zastąpionej ostatecznie dłuższymi łukami, obejmującymi dwutaktowe fale szesnastek. W tekście głównym trzymamy się jednak pisowni A.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn

t. 227-228

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Łuk od szesnastek w A

!!!   miniat: nic.                TGTU = lewy koniec łuku (podział mniej więcej w połowie, czyli nad 1. ćwierćnutą 228)

2 łuki w Wn1

od akordu na 1 do ges3 + lewy koniec "głównego" łuku od a3

Łuk od akordu w Wf (→Wa) i Wn2

lewy koniec od akordu na 1

..

Zarówno wcześniejsze rozpoczęcie łuku w wydaniach, jak i podział łuku w Wn1 to skutek niedokładności typowej dla sztycharza tego wydania. Tę drugą niedokładność poprawiono zarówno w Wf (→Wa), jak i w Wn2. Patrz też uwaga o łukach l.r.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn

t. 227-228

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Łuk A, odczyt dosłowny

!!!   miniat: od 7. szesnastki 227 do 2. w t. 228, tylko dolna 5-linia, bez pedału.               Tu łuk do c3 (cały takt)

Łuki półtaktowe w Wn1 (→WfWa)

4 łuki

Dwutaktowy łuk w Wn2

"dawne ESTU" (czyli to które jest, ale nowe TGTU będzie inne)

Interpretacja łuku A proponowana przez redakcję

do kwinty 229 = ciut dłuższy 227-228 i dokończenie 229 (jak pr.r.)

..

Łuk l.r. sięga w A tylko do końca t. 227 (lub do początku następnego), co można tłumaczyć niedokończeniem (Chopin zapomniał dokończyć łuk) lub zaniechaniem (Chopin zrezygnował z kończenia łuku wobec łuku w pr.r.). Za tą drugą możliwością przemawia to, że aż do t. 240 żaden następny pasaż l.r. nie ma już osobnego łuku. Czy można w tej sytuacji uznać łuki Wn1 (→WfWa) za inspirowane przez Chopina? Być może kompozytor dopisał w korekcie jeden łuk, który sztycharz zrealizował – ułatwiając sobie pracę – jako cztery półtaktowe łuki. W tej sytuacji w tekście głównym proponujemy przedłużenie łuku A do początku t. 229, zgodnie z najbardziej prawdopodobną interpretacją łuku pr.r.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Niedokładne łuki A , Adiustacje Wn

t. 228-229

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Koniec łuku w A, interpretacja kontekstowa

Koniec łuku w Wn (→WfWa)

EZnieU, prawy koniec

..

Łuk A na końcu t. 228 wyraźnie wskazuje na kontynuację do t. 229. Taką wersję przyjmujemy więc w tekście głównym, mimo że w t. 229 (na nowej stronie) nie ma jego dokończenia.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Niedokładne łuki A