mUltimate Chopin

op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Łuki
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

Łuki

t. 179-180

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Łuk przetrzymujący
w A, możliwe odczytanie 

!!!   miniat: t. 179 i akord 180, tylko dolna 5-linia, bez pedału.              EZnieU

Łuk motywiczny w A (prawdopodobne od­czytanie→Wn→Wf→Wa)

EZTU
..

Łuk, wpisany w A na przejściu taktów, jest niejasny co do zakresu i znaczenia. Ze względu na długość przypomina Chopinowskie łuki przetrzymujące, ze względu na kształt – frazowe (motywiczne). Ponieważ przy uwzględnieniu pedalizacji przetrzymanie f2 daje taki sam efekt brzmieniowy jak pominięcie tej nuty, a może być trudniejsze do wykonania, przyjmujemy – zgodnie z wszystkimi wydaniami – że Chopin miał na myśli łuk motywiczny.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładne łuki A , Adiustacje Wn

t. 185

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Akcent długi pod l.r. w A

!!!   miniat: 3 ósemki, obie pięciolinie, bez dynamiki, zwężone w pionie.                     TGTU

Akcenty na 2. i 3. ósemce pr.r. w Wn1 (→Wf)

EZnieU1; na miniaturze w tym i następnych wariantach w l.r. wersja wydań (zamiast ćwierćnuty para ósemek z łukiem)

Akcenty na 1. i 3. ósemce pr.r. w Wa

EZnieU2

Krótki akcent l.r. w Wn2

EZnieU
..

W tekście głównym podajemy notację A, zdaniem redakcji jedyną autentyczną. Wersje wydań to ciąg kumulujących się błędów, niedokładności, nietrafnych interpretacji i dowolnych zmian:

  • najbardziej prawdopodobnym wyjaśnieniem dodatkowego akcentu w Wn1 jest niedokończona korekta – błędnie wydrukowany akcent na 3. ósemce pozostał nieusunięty mimo dodania prawidłowego znaku na 2. ósemce (patrz też uwaga dotycząca rytmu w tym miejscu). Ponadto oba znaki wydrukowano zbyt wysoko, tak iż wydają się dotyczyć raczej pr.r., wbrew intencji Chopina, który akcent w A wpisał pod ćwierćnutą l.r.;
  • w Wf oba akcenty dotyczą już wyraźnie pr.r., a pierwszy z nich umieszczono niedokładnie, pomiędzy 1. a 2. ósemką;
  • Wa dołożyło swoją porcję niedokładności i dowolności, w efekcie czego zamiast akcentu długiego na 2. ósemce l.r., jak jest w A, wydanie to podaje dwa akcenty pionowe, nad 1. i 3. ósemką pr.r.;

W Wn2 przywrócono w zasadzie notację A.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wa , Niedokładności Wf , Błędy Wn , Adiustacje Wn , Niedokładności Wa , Połowiczne korekty

t. 186

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Bez znaków w źródłach

!!!   miniat: nic.           Tu pusta klisza 

Akcenty proponowane przez redakcję

TGTU
..

Wydaje się prawdopodobne, że brak akcentów dla l.r. jest tu niedopatrzeniem Chopina – por. akcenty w poprzednim takcie.

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

t. 188-189

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Łuk w A

!!!   miniat: 2. pół t. 188 i pół 189, tylko górna 5-linia, bez napisów.             TGTU

2 łuki w Wn (→Wf→Wa)

Jeden do c2 na początku 189 i drugi od tej samej nuty
..

Łuk A pisany był wprawdzie dwoma ruchami, jednak interpretowanie go jako dwóch łuków jest zdaniem redakcji niepotrzebną i niezgodną z zamysłem Chopina komplikacją. Być może początkowo w Wn1 wydrukowano tylko jeden z tych łuków, tak iż dodanie drugiego było korektą wyraźnego błędu – por. t. 190-192.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn

t. 190-192

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Łuk w t. 190-191 w A i Wn2

!!!   miniat: ta fraza, tylko górna 5-linia, bez wideł.         jak TGTU, ale tylko do 4. ćwierćnuty 190

Łuk w t. 191 w Wn1 (→Wf→Wa)

cały takt

Łuk w t. 190-192 proponowany przez redakcję

TGTU
..

Zdaniem redakcji, zakończenie łuku na ostatniej ćwierćnucie t. 191 to niedokładność zapisu A – por. dłuższy łuk l.r., a także łuk nad podobną frazą w t. 188-190. Rozpoczęcie łuku w Wn1 (→Wf→Wa) dopiero od t. 191 to przykład charakterystycznej maniery sztycharza Wn1. Patrz też t. 192-194.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Niedokładne łuki A , Adiustacje Wn