Zagadnienia : Błędy Wn
|
t. 41-57
|
Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur
..
Pojedynczy, krótki łuk w t. 41 musi być w A uznany za niedokładność pisowni – brak jest kontynuacji łuku z poprzedniego taktu, nie widać też powodu, by wyodrębnić akurat tę parę szesnastek. Zdaniem redakcji, jest to wynik niedokończonej zmiany łukowania – początkowo Chopin napisał w A cztery łuki po 2 szesnastki, zaczynając od drugiej w t. 41, a następnie, pisząc przenośnik oktawowy, trzy z tych łuków włączył w linię wyznaczającą zakres przeniesienia oktawowego. Nie dokończył jednak poprawki, pozostawiając bez zmian pierwszy łuk i nie wpisując łukowania docelowego. Biorąc pod uwagę budowę figuracji i kilka przykładów przedłużania łuków w tej Etiudzie (np. w t. 2, 3, 21), uważamy że Chopin najprawdopodobniej chciał doprowadzić łuk z t. 40 aż do początku t. 42. Na uwagę zasługują dowolnie uzupełnione łuki Wa, zbliżone do pierwotnych łuków A. Por. łuk l.r. W AI w t. 41 nie ma łuków. Braku tego i wielu innych oznaczeń wykonawczych na tej stronie nie traktujemy jednak jako równorzędnej wersji danego fragmentu, gdyż autograf ten ma wyraźnie roboczy charakter. W szczególności, jeśli w treści uwagi AI nie jest wspomniany, to omawiane oznaczenie w nim nie występuje. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładne łuki A , Błędy Wn |
|||||||||||||||||||
|
t. 43-46
|
Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur
..
Wszystkie podane w tekście głównym kliniki znajdują się w A. W Wf (→Wn1) odtworzono tylko dwa znaki na początku t. 44. W Wa2 pominięto nawet te dwa, co poprawiono w Wa3 (→Wa4) dodając w tym miejscu kropki staccato (dodano też dowolnie łuki dla l.r. w t. 43 i 45). W późniejszych Wn dodano kliniki w t. 46, a w Wn5 pominięto te w t. 44. Zdaniem redakcji, Chopin mógł zaakceptować brak kliników nad akordami w t. 43 i 45 (nie mówiąc już o niedającej się całkiem wykluczyć możliwości ich usunięcia w korekcie), toteż w tekście głównym pozostawiamy ich uwzględnienie decyzji wykonawcy. Natomiast kliniki na początku t. 44 i 46, które jak się wydaje należy traktować łącznie, podajemy wprost w tekście głównym (por. znaki w t. 42, a także 48 i 50). Oznaczenia AI, mimo iż wpisane tylko w pierwszej parze taktów, wskazują na istotne elementy wykonania tych akordowych pochodów. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Błędy Wa , Błędy Wn , Adiustacje Wn |
|||||||||||||||||||
|
t. 44-45
|
Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur
..
Zdaniem redakcji, najprawdopodobniej tylko pełne określenie zapisane w A jest autentyczne, a pominięcie w wydaniach jego pierwszej części jest błędem sztycharza Wf (→Wn,Wa) – por. sąsiednią uwagę. Być może jednak Chopin zaakceptował oznaczenia wydań w takiej właśnie formie (por. np. Etiudę Es nr 11). Trudno natomiast stwierdzić, czy zmiana w Wn4 (→Wn5) con fuoco na con forza jest pomyłką czy adiustacją. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach |
|||||||||||||||||||
|
t. 45
|
Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur
..
Dolną nutą 2. akordu jest w Wn1 błędnie a. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wn |
|||||||||||||||||||
|
t. 48-52
|
Utwór: op. 10 nr 3, Etiuda E-dur
..
W autografach nie ma krzyżyków przywracających fis1 i fis3 na 6. szesnastce t. 49. Z harmonicznego punktu widzenia f1 i f3 byłoby tu możliwe, jednak biorąc pod uwagę regularność budowy figuracji, można ten brak uznać za oczywiste przeoczenie. Znaki zostały dodane – najprawdopodobniej przez Chopina – w korekcie Wf (→Wn,Wa; w Wn1 i Wn1a pominięto
W AI brakuje w t. 48-52 jeszcze kilkunastu przygodnych znaków chromatycznych, jednak ze względu na zdwojenia oktawowe pomiędzy partiami obu rąk nigdzie nie prowadzi to do jakichkolwiek wątpliwości tekstowych. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Przeoczenia odwołania alteracji , Błędy Wn , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf |
w l.r.).
zamiast 
. Błąd występował także w egzemplarzach korektowych