mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Błędy A

t. 5

Utwór: op. 26 nr 1, Polonez cis-moll

..

A (→Wf→Wn1,Wa) ma błędnie decymę A2-Cis. Jest to oczywista pomyłka Chopina w liczbie linii dodanych. Wysokość nuty poprawiono w Wn2 (→Wn3→Wn4→Wn5).

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błąd tercjowy , Błędy w liczbie linii dodanych , Błędy A

t. 5-9

Utwór: op. 26 nr 1, Polonez cis-moll

..

Zarówno w t. 5, jak i 9 w A nie ma  przywracającego h na 3. mierze taktu. Tę oczywistą niedokładność skorygowano już w Wf1. Podobnie w t. 34.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Przeoczenia odwołania alteracji , Błędy A , Autentyczne korekty Wf

t. 5

Utwór: op. 28 nr 8, Preludium fis-moll

..

W A nie ma znaku chromatycznego przed pierwszą nutą 4. grupy trzydziestodwójek, którą należałoby w tej sytuacji odczytywać jako ais1. Porównanie z analogicznym t. 1 dowodzi pomyłki Chopina; również  przed następnym a2 potwierdza a1 jako zamierzoną wysokość tej nuty. Kasownik dodano w KF i Wf (→Wa), nie ma go natomiast w Wn, co jest przypuszczalnie przeoczeniem sztycharza.
W tekście głównym pomijamy ostrzegawczy  przed a2.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Błędy Wn , Znaki ostrzegawcze , Błędy A , Adiustacje Wf , Adiustacje Fontany

t. 6

Utwór: op. 25 nr 1, Etiuda As-dur

..

We wszystkich rękopisach, Wf i Wa1 (→Wa2) pominięto bemole przywracające es2 i es1. Tę jakże charakterystyczną dla Chopina niedokładność poprawiono tylko w Wn i Wa3.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Adiustacje Wa , Przeoczenia odwołania alteracji , Adiustacje Wn , Błędy A

t. 6

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II

Rytm w A

!!!   miniat: 2. połowa taktu, bez wideł, tylko górna 5-linia.      EZnieU1

Rytm w Wn

EZnieU

Rytm w Wf

EZnieU2

Interpretacja Wf proponowana przez redakcję

EZnieU3

Rytm w Wa

EZnieU4

Interpretacja A proponowana przez redakcję

EZTU
..

Wszystkie zapisy źródłowe 2. połowy taktu są błędne lub niejasne, żaden z nich nie daje się jednak poprawić w sposób, którego nie można by kwestionować.

  • W A 3. miara taktu liczy 9 trzydziestodwójek.
  • W Wn wprowadzenie mniejszej czcionki do zapisu trzydziestodwójek nie wpływa na wartości rytmiczne i wydaje się być dowolnością szty­charza – mógł on dopatrzeć się w A różnicy wielkości główek nutowych pomiędzy pierwszą a 2. połową taktu. Jest to tym bardziej prawdopo­do­bne, że po wpadce z pierwszym Tutti I cz. Koncertu, zapewne starał się on zwracać uwagę na drobne nawet różnice wielkości główek.
  • Skorygowany zapis Wf, który odczytany dosłownie jest co najmniej niejasny, mógł być pokłosiem tej pomyłki. Ponieważ korekty Wf dokonano być może na polecenie Chopina, należy zastanowić się, jaki mógł być jej zamierzony efekt. Proponowane rozwiązanie jest zarówno poprawne formalnie, jak i bardzo zbliżone do realnego zapisu źródłowego.
  • Jaka myśl przyświecała adiustatorowi Wa – trudno zgadnąć.

W tej sytuacji tekst główny opieramy na wersji A, która mimo nieścisłości wydaje się najpe­wniejsza źródłowo. Z dwóch naturalnych możliwo­ści poprawienia błędu – zmiany dwóch trzydziesto­dwójek na sześćdziesięcioczwórki lub usunięcia jednej z kropek przedłużających ósemkę es1 – wybieramy tę drugą, dającą gładszy postęp figuracji wprowadzającej temat główny. Jako alternatywną wersję proponujemy zmodyfikowaną wersję Wf.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Błędy Wn , Błędy rytmiczne , Błędy A , Autentyczne korekty Wf