mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Błędy A

t. 3

Utwór: op. 28 nr 20, Preludium c-moll

e1 w A (odczyt dosłowny→Wf,KF→Wn), AB i Wa2

!!!   miniat: wycinek, od 2, ćwierćnuty do końca taktu, obie pięciolinie.                   Tu bez kliszy 

es1 w ASz, KGS, Wa1 i WfS

TGTU = bemol es1
..

Zdaniem redakcji, jest znacznie prawdopodob­niej­sze, że brak przywracającego es1, co dałoby na końcu taktu e1, jest jednym z licznych tego typu przeoczeń Chopina – patrz np. uwaga do t. 8 i 12, a także do Preludiów A nr 7, t. 13 czy f nr 18, t. 8. Uważamy zatem, że bemole wpisane lub dopisane w ASz, KGS i WfS definiują lub przy­wracają tu jedyny poprawny tekst, który przyjmu­jemy tym samym jako główny. Wersja z e1 zajęła jednak trwałe miejsce w historii mu­zy­ki, np. jako temat wariacji Feruccia Buso­nie­go (BV 213a) i Sergiusza Rachmaninowa (op. 22).
Zwraca uwagę dwukrotna adiustacja w Wa – najpierw dodano  w Wa1, a następnie usunięto go w Wa2.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Adiustacje Wa , Przeoczenia odwołania alteracji , Błędy A , Dopiski WfS

t. 3

Utwór: op. 28 nr 12, Preludium gis-moll

..

W A (→Wf,KF→Wn) nie ma  przywracającego gis1 w 3. ćwierćnucie dolnego głosu pr.r. Błąd zauważono tylko w Wa.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Przeoczenia odwołania alteracji , Błędy A , Błędy powtórzone Wn , Błędy powtórzone Wf

t. 4

Utwór: op. 43, Tarantela

Wn2 (→Wn3→Wn4)

A, KF3 (→Wf→Ww), Wa, Wn1
..

W A, KF3 (→Wf→Ww), Wa oraz Wn1 przy półnucie c1 na 1. miarę pr.r. nie ma kropki przedłużającej. Kropka taka pojawia się jednak przy powtórzeniu tematu w analogicznym t. 180, co pozwala z dużym prawdopodobieństwem uznać zapis t. 4 za niedokładny. Odpowiedniej adiustacji dokonano już w Wn2 (→Wn3→Wn4).

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy rytmiczne , Błędy A

t. 4-12

Utwór: op. 10 nr 5, Etiuda Ges-dur

..

Nuta des w t. 4 i 12 ma w A wartość półnuty z kropką. Błąd, poprawiony w Wf (→Wn,Wa), ma przypuszczalnie źródło w pierwotnym zapisie Etiudy w dwukrotnie większych wartościach rytmicznych. Co ciekawe, w t. 52 Chopin zauważył i skorygował pomyłkę jeszcze pisząc A.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Błędy rytmiczne , Błędy A , Autentyczne korekty Wf

t. 4

Utwór: op. 10 nr 7, Etiuda C-dur

..

Przed 7. szesnastką w A nie ma  przywracającego e1. Jednak przed es1 na 9. szesnastce wpisany jest , który nie miałby racji bytu, gdyby 7. i 8. szesnastka miały brzmieć es1. Przeoczenie  nie ulega tu zatem wątpliwości i zostało potwierdzone dodaniem znaku w korekcie Wf (→Wn,Wa). Analogiczny t. 37 zapisany jest bezbłędnie już w A. Por. t. 12.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Przeoczenia odwołania alteracji , Błędy A , Autentyczne korekty Wf