mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 292

Utwór: op. 49, Fantazja f-moll

..

W tekście głównym dodajemy bemole ostrzega­wcze przed es1 i es2. Znak w l.r. dodano także w Wa.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa

t. 293

Utwór: op. 39, Scherzo cis-moll

des2 w Wa i Wf

!!!   [miniat: od tej nuty do końca taktu, dolna 5-linia.

Tu = TGTU

b1 w KG (→Wn)
..

W KG 3. ósemką jest b1. W rękopisie widać przy tym, że nuta ta była poprawiana z as1. Biorąc pod uwagę regularność figuracji we wszystkich analogicznych miejscach, trudno jednak przypuszczać, by wersja KG (→Wn) mogła nie być pomyłkowa. Por. uwagę do t. 294.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy KG , Poprawki KG

t. 293

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

..

W tekście głównym dodajemy  ostrzegawczy przed es3.

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

t. 293

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

..

Odczytany dosłownie, łuk A biegnie od 3. do 14. trzydziestodwójki. Oczywista niedokładność nie zmyliła sztycharza Wn (→Wf→Wa), który objął łukiem całą grupę.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Niedokładne łuki A

t. 293-294

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Krótsze łuki w A (odczyt dosłowny→Wn1→Wf)

!!!   miniat: 2 takty, obie pięciolinie, bez pedału i Solo.     Tu EZnieU tylko pr.r.

Dłuższe łuki w A (interpretacja kontekstowa)

EZTU

Krótsze łuki obu rąk w Wa

EZnieU obie ręce

Dłuższe łuki obu rąk w Wn2

EZTU + EZnieU1
..

Zakres obu łuków jest w A niejasny – pierwszy nie wykracza poza kreskę taktową, w drugim można widzieć łuk nad triolą. Tak właśnie odczytano je w Wn1 (→Wf→Wa). Łuki w następnych, identycznych figurach, w kilku miejscach przedłużane, dowodzą jednak, że Chopin chciał je każdorazowo doprowadzić do ćwierćnuty na 1. lub 3. mierze t. 294 i analog. Interpretację tę, wprowadzoną już w Wn2, podajemy w tekście głównym.
Dodane w Wa i Wn2 łuki l.r. są dowolną adiustacją zarówno w tych taktach, jak i w całym odcinku aż do t. 308 – patrz uwaga do t. 297-298.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładne łuki A , Adiustacje Wn