mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 416

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

..

W A (→Wn) ćwierćnuta dolnego głosu zapisana jest jako gis2. Podobnie dolną nutą 3. ósemki jest gis1. Korygując Wf (→Wa), Chopin zmienił pisownię obu nut na as2(1), zgodnie z tym, jak zapisał wszystkie następne wystąpienia podobnych taktów.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Korekty enharmonii , Autentyczne korekty Wf

t. 416

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

g1 w akordzie w A (→Wn)

!!!   miniat: 2. połowa taktu (ostatnia ósemka i akord), tylko dolna 5-linia, bez łuków.                 g1 zamiast e1

e1 w akordzie w Wf (→Wa)
..

Wersja A (→Wn) jest najprawdopodobniej pierwotną redakcją tego akordu, pozostawioną przez nieuwagę (pośpiech). Wskazuje na to niewątpliwie Chopinowska korekta Wf (→Wa) i poprawki widoczne w A przy powtórzeniu tego taktu (t. 456).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Autentyczne korekty Wf , Pominięcie korekty analogicznego miejsca

t. 416-417

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Łuk do g2 w A (odczyt dosłowny→Wn→Wf→Wa)

!!!   miniat: nic.                   EZnieU1 (prawy koniec łuku 416)

Łuk do f2 w A, interpretacja kontekstowa

EZTU (prawy koniec 416 i końcówka 417
..

Łuk A nie wykracza poza t. 416, jednak jego kształt nie wyklucza interpretacji, w której ostatnia nuta frazy również jest nim objęta. Interpretację tę przyjmujemy w tekście głównym ze względu na wyraźną statystyczną przewagę naturalnych pianistycznie łuków dochodzących do nut, na których ruch triolowy ulega chwilowemu zatrzymaniu – patrz t. 409-419. 

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładne łuki A

t. 416

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

e1-h1 w Wf (→Wn1,Wa)

!!!   miniat:  ta ósemka, tylko górna 5-linia.              TGTU

e1-a1 w Wn2 (→Wn3)
..

Wersję Wn2 (→Wn3) wprowadzono przypusz­cza­lnie dla uniknięcia dysonansu z basową oktawą C-c. W przekonaniu o słuszności tej zmiany adiustatora Wn2 utwierdziło zapewne porównanie ze zbliżonymi t. 418, 410, 422 i ana­log., w których występują kwarty, tworzące z l.r. konsonansowe trójdźwięki. O tym, że w tekście Wf (→Wn1,Wa) nie ma błędu świadczy połącze­nie z partią orkiestry, w której z e1-h1 fortepianu koresponduje h1 w towarzyszącym głosie pier­w­szych skrzypiec.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn

t. 416

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Palcowanie wpisane do WfFo

Palcowanie wpisane do WfH

!!!   miniat: 6 szesnastek , tylko górna 5-linia, bez wideł.    Tu (32 13_2 13_2) od 1. szesnastki

Bez palcowania w Wf (→Wn)

           Tu pusta klisza 

Palcowanie Fontany w Wa

od e1 na 2. mierze taktu: 1352 1
..

Autentyczność samego wpisu w WfH nie jest potwierdzona, ale wskazane palcowanie jest niemal na pewno Chopinowskie. Świadczy o tym wpis w WfD w analogicznej sytuacji w t. 418 oraz takie samo palcowanie 2. i 3. miary taktu wpisane w WfFo. Palcowanie 321 dla powta­­rzanych nut Chopin wskazał także w Walcu Es op. 18 (motyw wstępny i t. 21). Znamienna jest ponadto zgodność palcowania czteronuto­wych grup szesnastek z zaznaczonym przez Chopina wydzieleniem wewnętrznego głosu każdej z nich. Zdaniem redakcji, artykulacja i właśnie palcowa­nie były zresztą ważnym, jeśli nie najważniej­szym powodem zastosowania tej pisowni, na co wskazuje prawdopodobnie pierwotna postać tych figur zachowana np. w t. 419.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Adiustacje Wa , Dopiski WfH , Dopiski WfFo