mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 418-419

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Palcowanie wpisane do WfD

!!!   miniat: 6 szesnastek, tylko górna 5-linia, bez wideł.                TGTU

Palcowanie wpisane do WfH

(3 2 3 2 3) nad nutami wydzielonymi jako drugi głos – g2, fis2, cis3, h2, d3

Bez palcowania w Wf (→Wn)

Palcowanie Fontany w Wa

od d2: 1352 1
..

Palcowanie wpisane przez Chopina w WfD, mimo iż dotyczy tylko dwóch pierwszych szesnastek, wyznacza pozycję palców w następnej figurze, a co za tym idzie także w dalszej części frazy. Wpis ten najprawdopodobniej wskazuje więc na to samo palcowanie, które podaje Fontana w Wa i które wpisane jest – przypuszczalnie na podstawie lekcji z Chopinem – w WfH. Ponieważ palcowanie podstawowych figur tego fragmentu było zdefiniowane już w t. 416, tutaj w tekście głównym uwzględniamy tylko wpis w WfD.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Adiustacje Wa , Dopiski WfD , Dopiski WfH

t. 418-420

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Bez palcowania w Wf (→Wn)

!!!   miniat: od d2 do 1. szesnastki 419, tylko dolna 5-linia.         Tu pusta klisza 

Palcowanie Fontany w Wa

od d2 do gis2: 2 1__2 | 1__2 1 + w t. 420   21 pod e1-dis1
..

W t. 418-419 oraz 420 Fontana przypomina schemat palcowania charakterystycznej figury l.r., oznaczony w Wa już w poprzedniej frazie.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa

t. 418

Utwór: op. 31, Scherzo b-moll

..

W tekście głównym dodajemy  ostrzegawczy przed d2. Znak dodano już w Wn, Wa2 (→Wa3), a także w WfSf.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn

t. 419-420

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Łuk A

!!!   miniat: 2 ostatnie miary 419 + 2 pierwsze miary 420, tylko górna 5-linia, bez widełek.                    EZTU (lewy koniec)

3 łuki w Wn1

EZnieU (2 łuki + lewy koniec)

2 łuki w Wf (→Wa) i Wn2

EZnieU2 + lewy koniec EZnieU 420
..

Podział wyraźnego łuku A na 3 części to przykład daleko posuniętej niedbałości, z jaką traktowano Chopinowskie łukowanie w Wn1. Nie jest natomiast jasne, czy połączenie dwóch pierwszych z tych łuków w Wf (→Wa) to skutek zwykłej niedokładności czy świadomej decyzji sztycharza. Takie same łuki ma również Wn2, co w tym wypadku jest niewątpliwie celowym działaniem – łukowanie to wprowadzono we wszystkich analogicznych miejscach. 

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wf , Błędy Wn , Adiustacje Wn

t. 419-423

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Pojedyncze ósemki w źródłach

!!!   miniat: 2. figura 419, tylko górna 5-linia.              Tu 419 EZnieU + 421, 2. figura 423 analogicznie + 423 3. figura EZnieU

Pary nut proponowane przez redakcję

EZTU 419 + TGTU 421 i 423
..

Notacja źródeł, w której wydzielona i przedłużona jest tylko 2. szesnastka czteronutowej figury, pojawia się w tego typu kontekście kilkakrotnie – 2. figura w t. 419 i 421, 2. i 3. figura w t. 423 oraz obie figury w t. 442-443. Pod względem wartości rytmicznych zapis ten w zasadzie nie różni się od notacji użytej w pozostałych figurach, jednak mniej dokładnie pokazuje wewnętrzny głos. Trudno więc przypuszczać, by Chopin celowo zachował obie pisownie – zdaniem redakcji, notacja ta jest wersją pierwotną, pozostawioną przez nieuwagę, dlatego w tekście głównym podajemy bardziej precyzyjną pisownię pozostałych figur. Por. podobne figury w Etiudzie cis op. 10 nr 4, t. 3-11.

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Pominięcie korekty analogicznego miejsca