mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 412

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

w A

!!!   miniat: ta triola, tylko górna 5-linia, bez łuku.              EZTU

w Wn (→Wf→Wa)

EZnieU
..

W tekście głównym zachowujemy jednoznaczną notację rytmu A. Przesunięcie szesnastki poza ostatnią ósemkę trioli dolnego głosu to charakterystyczna dowolność Wn (→Wf→Wa). Wydawnictwo Breitkopf & Härtel konsekwentnie stosowało "matematyczne" rozplanowanie takich zestawień, negując aktualność stosowanej przez Chopina konwencji nawet tam, gdzie powstały zapis był – tak jak tu – z pianistycznego punktu widzenia nonsensowny, por. Nokturn cis op. 27 nr 1, t. 5-13.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn , Rytmy punktowane i triole , Błędy powtórzone Wf , Błędy powtórzone Wa

t. 412

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Akcent długi w A

!!!   miniat: nic.                  EZTU

 w Wn1

EZnieU

 w Wf (→Wa)

EZnieU1

 w Wn2

EZnieU2
..

Chopinowski akcent długi odczytano w Wn1 jako widełki , znacznie zwiększając zasięg znaku. W Wf (→Wa) końce znaku powiązano z jedynymi nutami w takcie, co wydłużyło go jeszcze bardziej. Długość znaku w Wn2, liczona w relacji do ósemek pr.r., odpowiada w zasadzie zapisowi A, jednak proporcje w stosunku do tercji l.r. są inne – znak w Wn2 sięga za połowę dystansu między nimi i kojarzy się znacznie bardziej ze znakiem diminuendo niż znak w A. 

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn , Niedokładności Wf

t. 412-413

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Kliniki w Wf (→Wa) i Wn3

!!!   miniat: nic.                    TGTU

Bez znaków w Wn1 (→Wn2)
..

Brak w Wn1 (→Wn2) kliników pr.r. na początku tych taktów to najprawdopodobniej przeoczenie sztycharza, choć nie można wykluczyć dodania ich w ostatniej korekcie Wf.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf

t. 412-413

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Łuki w Wf (→Wa)

!!!   miniat: ostatnia grupa szesnastek 412 + ósemka 413, tylko dolna 5-linia.                     EZnieU (prawy koniec + drugi łuk)

Łuk Wn

EZnieU1 (prawy koniec)

Łuki proponowane przez redakcję

EZTU prawy koniec i drugi łuk
..

Moment podziału łuku l.r. w tym takcie budzi wątpliwości, zarówno ze względu na różnice pomiędzy poszczególnymi wydaniami, jak i – w jeszcze większym stopniu – z powodu różnic pomiędzy analogicznymi taktami. Wersja Wn z jednym łukiem, nie potwierdzona w żadnym z trzech analogicznych miejsc (t. 413-414, 436-437 i 437-438) jest zapewne pomyłką. Zdaniem redakcji, niedokładna jest prawdopodobnie także wersja Wf (→Wa), gdyż w t. 413-414 i 437-438 dalszy łuk rozpoczyna się wyraźnie wcześniej, od przedostatniej szesnastki, a zbiegające się łuki w t. 436-437 można interpretować dwojako.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Niedokładności Wn , Adiustacje Wn

t. 412

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Łuk w Wf (→Wa,Wn1→Wn2)

!!!   miniat: od 1. szesnastki (f1) do es1, tylko dolna 5-linia, bez palcowania i wideł.                        EZTU, lewy koniec

Kropki i łuk w Wn3

kropki staccato nad oboma f1 + EZnieU (lewy koniec)
..

Kropki staccato wprowadzone w Wn3 są najzupełniej dowolną adiustacją, wprowadzoną zresztą także we wszystkich analogicznych taktach. Natomiast późniejsze rozpoczęcie łuku mogło być wzorowane na łuku w t. 436.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn