mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 259

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

..

W Wa1 nie ma  przed e3. Znak nie jest tu niezbędny, jednak niewątpliwie wskazany wobec  przed położoną na tej samej wysokości 4. szesnastką taktu. Dodano go Wa2 (→Wa3).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wa

t. 259

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

Łamane oktawy w A

TGTU = 6 kreseczek przecinających oktawy

Zwykłe oktawy w Wf (→Wn,Wa)

Tu bez kliszy 
..

W tekście głównym odtwarzamy notację A, w której ukośne przekreślenie oktawy oznacza bardzo szybkie arpeggio (szybsze niż przedtem zapisane przednutką). Kierunek łamania oktawy wynika z notacji poprzednich oktaw, a ponadto wskazany jest kierunkiem kreseczki przecinającej laseczkę oktawy. Brak odpowiednich kreseczek w wydaniach to przypuszczalnie wynik niezrozumienia tego zapisu przez sztycharza Wf.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf

t. 259-261

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

..

W przypadku pięciu oktaw l.r. Chopin w A postawił znak chromatyczny tylko przy jednej z nut – w t. 259 brakuje  (E) i  (fis), w t. 260  (F) oraz w t. 261  (Cis) i  (B1). Wszystkie braki uzupełniono w Wf (→Wn,Wa), jednak w Wn1a ponownie przeoczono  (E) w t. 259.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Adiustacje Wf , Niedokładności A

t. 259

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

..

W tekście głównym dodajemy  ostrzegawczy przed as.

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

t. 259

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

es2 razem z f1 w ApI, Af i A (→Wn→WfSB)

! miniat: wycinek A.                                  EZTU = nuty, kropki, łuki, wiązania na 2 pięcioliniach

es2 po f1 w Wf i Wa
..

Pisownia Wf i Wa, w której szesnastkę górnego głosu umieszczono po 3. ósemce trioli pozostałych głosów, jest sprzeczna z Chopinowskim rozumieniem tego zestawienia rytmów – patrz t. 45-46. Co ciekawe, o ile sztycharz Wf był konsekwentny w forsowaniu – wbrew podkładowi – swojej notacji, o tyle sztycharz Wa na odejście od podkładu zdecydował się dopiero tutaj.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wf