mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 311

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

..

W A nie ma  przywracającego es2, co jest oczywistym błędem – por. t. 278 i 286. Znak znajduje się w ApI, dodano go też w Wn1 i powtórzono w pozostałych wydaniach. W tekście głównym dodajemy jeszcze ostrzegawczy  przed es1.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Przeoczenia odwołania alteracji , Adiustacje Wn , Błędy A

t. 311-315

Utwór: op. 49, Fantazja f-moll

..

W t. 311, 313 i 315 Chopin pominął w A niektóre potrzebne znaki chromatyczne w końcowych fragmentach pasaży pr.r., choć ze względu na zapis całości bez przenośnika oktawowego braków jest mniej niż w poprzednich analogicznych pasażach – w t. 311 nie ma kasowników przed dwiema ostatnimi ósemkami, w t. 313 brak krzyżyków i kasowników (w sumie 5 znaków) w 2. połowie taktu i w t. 315 nie ma  na początku 4. trioli. Notację tę powtórzono w Wf1, zaś w Wf2 dodano wszystkie potrzebne znaki w t. 311 i 313. W pełni poprawny zapis mają Wn i Wa.
W tekście głównym pomijamy  przed eis2 w t. 315, niepotrzebnie powtórzony w źródłach przed 9. ósemką.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Adiustacje Wn , Znaki ostrzegawcze , Adiustacje Wf , Błędy powtórzone Wf

t. 311-312

Utwór: op. 49, Fantazja f-moll

..

W 2. połowie t. 311 partia l.r. była w A dwukrotnie poprawiana, o czym świadczą widoczne skreślenia. Zmusiły one w końcu Chopina do wpisania ostatecznej wersji na pięciolinii poniżej. Początkowy wpis został bardzo starannie zakreślony – najpierw samodzielnie, potem wraz z całą 2. połową taktu – tak iż trudno stwierdzić, co zawierał. W analogicznym miejscu t. 313 skreślony był akord d1-e1-gis1-h1 bez podziału na głosy i wartości ćwierćnuty, być może tu również tak było (raczej bez pauzy). W każdym razie Chopin wpisał następnie – wciąż na tej samej pięciolinii – wersję zbliżoną do ostatecznej, zawierającą jednak w dolnym głosie 4 półnuty, h-d1-e1-gis1. Zapis tej wersji był już całkiem wykończony, z wszystkimi potrzebnymi znakami chromatycznymi, łukiem i odpowiednim, pięciodźwiękowym akordem na początku następnego taktu: .

kategoria redakcyjna: Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Poprawki A , Skreślenia A , Zmiany akompaniamentu

t. 311-315

Utwór: op. 49, Fantazja f-moll

Różne akcenty i  l.r. w A

! miniat: wycinek, pół taktu + akord 311 i 315, obie pięciolinie (jw.).           TGTU prócz 2. znaku 311, gdzie EZnieU

Krótkie akcenty i  l.r. w Wn

EZnieU

Różne akcenty pr.r. i  l.r. w Wf

EZnieU1

Różne akcenty pr.r. i  l.r. w Wa

EZnieU2
..

W t. 311, 313 i 315 akcenty w A mają wyraźnie zróżnicowaną długość i – mimo pewnych niedokładności – dotyczą niewątpliwie l.r. Znak w 2. połowie t. 311 sięga przy tym aż do ósemki, tak iż odczytany dosłownie wygląda jak widełki . Zmyliło to sztycharzy, którzy odtworzyli w ten sposób także analogiczne znaki w t. 313 i 315. Przy godnej podkreślenia dużej zgodności zapisów A i Wf, zwraca jednak uwagę różnica w umiejscowieniu akcentów (krótkich) na początku tych taktów – wbrew jasnej pisowni A przydzielono je w Wf do pr.r., co sugeruje niedokładność zapisu [KF] pod tym względem. W Wa do pr.r. przypisano także drugi znak w t. 315.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wf , Zakresy widełek dynamicznych , Adiustacje Wn

t. 312-315

Utwór: op. 39, Scherzo cis-moll

Łuk Wa

!!!   [miniat: t. 312-4 i 1. ćwierć t. 315, tylko pr.r.

Tu łuk do akordu 314

KG

!!!   [ łuk do końca 314, ale nie do kontynuacji, czyli koniec łuku zahacza o najwyższą linię ale przy kresce taktowej; tak jakby ta półnuta była pod koniec taktu]

Wf

!!!   [TGTU]

Wn

!!!   [łuk pod trzema półnutami. Przeciąć kasownik, bo chyba się nie da ominąć]
..

Łuki w Wa i KG (→Wn) kończą się w t. 314, przy czym łuk Wn umieszczono pod akordami (od strony główek nutowych). W tekście głównym podajemy niewątpliwie poprawny łuk Wf. Por. uwagę do t. 296-306.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn