|
!!! miniat: 2 takty (312-3) i 1. ósemka 314, tylko górna 5-linia. TGTU = ff pod 2. ósemką 313 |
|
Kreseczki w Wn w t. 312-3 kontynuacja kreseczek, aż do ff pod 2. ósemką |
|
Możliwa interpretacja Wf kreseczki w nawiasie kwadratowym do ff (pod 2. ósemką) i dalej (też w nawiasie) do fff. |
|
Inna interpretacja bez kreseczek (jak TGTU), ale ff EZnieU |
Oznaczenia dynamiczne w t. 310-314 rodzą wątpliwości, zwłaszcza w Wf (→Wa) – odczytane dosłownie, crescendo trwające tylko dwa takty wydaje się w tym kontekście nienaturalne, a i umiejscowienie znaku 
nasuwa przypuszczenie niedokładności (por. analogiczne t. 82-86). Ustalenie, jak wyglądała notacja [A], nie wydaje się jednak możliwe, toteż proponujemy kilka możliwych modyfikacji pisowni opartego na autografie Wf. Jedną z nich wprowadzono już w Wn, inne to przedłużenie zakresu crescendo aż do 
w t. 314 lub niewielkie przesunięcie , wiążące to określenie ze wznowieniem ruchu szesnastek w melodii.
W tekście głównym pozostawiamy wersję Wf (→Wa). Może ona wprawdzie sugerować niuanse niepewnej autentyczności, ale ogólny obraz dynamiki tego fragmentu daje się z niej bez problemów odczytać. Niewykluczone zresztą, że zawiera ona elementy korygowane przez Chopina:
- jeśli pominąć w t. 314, widać, że pozostałe wskazówki (cresc. - - - i ) odpowiadają niedokładne odtworzonym określeniom analogicznych t. 82-86 – kreseczki wyznaczające zakres crescenda urywają się przedwcześnie, a umieszczono w niewłaściwym takcie (313 zamiast 314). Przyczyną niedokładności mogła być pośpieszna notacja [A] lub niestaranność sztycharza (a może oba te czynniki);
- korygując Wf (→Wa), Chopin mógł zatem dodać w t. 314, by zdefiniować punkt kulminacyjny we właściwym miejscu, nie komplikując przy tym zbytnio korekty.
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach
zagadnienia: Niedokładności Wf, Adiustacje Wn
notacja: Określenia słowne
Powrót do adnotacji