mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 325

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Palcowanie wpisane do WfH

!!!   miniat: 6 szesnastek , tylko dolna 5-linia.                 Tu 12cyfr w nawiasie (1423 1324 1314)

Bez palcowania w Wf (→Wn)

Palcowanie Fontany w Wa

bez nawiasów : 1424 1324 1314
..

Zarówno w Wa, jak i w WfH opalcowano ten takt bardzo starannie, stosując tę samą zasadę dla górnych nut tercji – 1. palec na białym klawiszu, a drugi na czarnym (por. t. 322-324). Także palcowanie dolnych nut jest bardzo podobne – 3. palec na czarnym klawiszu i czwarty na białym, jednak w WfH zasada ta ulega modyfikacji przy następstwie dwóch kolejnych białych klawiszy. W rezultacie oba palcowania różnią się tylko cyfrą dotyczącą eis1.
Ostatnia cyfra w WfH była zmieniana z 3 na 4 – prawdopodobnie poprawka pomyłki.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Adiustacje Wa , Dopiski WfH

t. 325-326

Utwór: op. 16, Rondo Es-dur

Łuk Wf (odczyt dosłowny→Wn,Wa)

!!!   miniat: 2. połowa 325 i 1. połowa 326, tylko górna 5-linia (tak, po prostu uciąć laski).      klisza OK

Łuk Wf, interpretacja kontekstowa

TGTU
..

Wydłużona końcówka łuku w Wf w t. 325 – w tym źródle jest to ostatni takt na stronie –  sugeruje jego kontynuację, czego jednak nie potwierdza pozbawiona łuku 1. połowa t. 326. Porównanie z analogicznymi t. 321-322 (a także 329-330) dowodzi, że łuk powinien być kontynuowany do 4. szesnastki kolejnego taktu. W Wn i Wa skrócono koniec łuku w t. 325, uznając go za niedokładny.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Adiustacje Wn

t. 325

Utwór: op. 16, Rondo Es-dur

..

Występujący w źródłach ostrzegawczy  przed d1 można by właściwie w tekście głównym pominąć, gdyż odpowiedni znak dodaliśmy już w poprzednim takcie.

kategoria redakcyjna: Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Znaki ostrzegawcze , Ostatni znak przykluczowy

t. 325-326

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

Bez łuków w Wn1

Wn puste

2 łuki w Wf (→Wa) i Wn2

Wfa, Wn2 TGTU
..

Brak łuków w Wn1 to z pewnością przeoczenie sztycharza (cztery podobne łuki w t. 323-325 są w Wn1 obecne). Błąd poprawiono w Wn2.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn , Adiustacje Wn

t. 325

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

d3 w ApI

e3 w A (→Wn→Wf,Wa), odczyt dosłowny

EZTU nuty i łuki 

es3 proponowane przez redakcję

TGTU
..

Brzmienie 2. szesnastki 5. trioli budzi wątpliwości – odczytana dosłownie brzmi ona e3, jednak we wszystkich analogicznych miejscach odpowiednia nuta leży o kwintę (czystą) niżej niż poprzednia, w tym wypadku es3, co sugeruje możliwość pomyłki Chopina. W nieparzystych triolach 2. i 3. szesnastka melodycznie łączą się z następną triolą, co Chopin starannie oznaczył łukami pr.r., nie determinuje to jednak ich przynależności harmonicznej. Ta wyznaczona jest postępem l.r. (o innym łukowaniu!), złożonym z sekwencji D-T wypełniających dwie kolejne ósemki, co z kolei jest wyraźnie zasygnalizowane wiązaniami głosu basowego. Jeśli uwzględnić jeszcze skłonność Chopina do zapominania o wcześniejszych altera­cjach (w tym miejscu jest ona wyjątkowo odległa – to jedyny takt w t. 321-329, w którym alteracji podlega 1. szesnastka), przypadkowe pominięcie przywracającego es3 wydaje się bardzo praw­do­podobne. Także brak przed niewątpliwym e3 w następnej trioli należy do typowych niedo­kład­ności Chopina – jest to dźwięk aktualnego akor­du (A-dur) i został szesnastkę wcześniej ozna­czony w partii l.r. Biorąc powyższe pod uwagę, w tekście głównym proponujemy uzupełnienie znaków chromatycznych, tak by rozpatrywany człon progresji nie odbiegał od panującego schematu.

W ApI 5. triola taktu ma pierwotną postać (patrz też t. 328), w której problematyczna nuta nie występuje. Wprowadzanie zmiany w tym miejscu przemawia za błędem Chopina w A, gdyż poprawki zawężają pole uwagi, co sprzyja pomyłkom.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Przeoczenia odwołania alteracji , Błędy wynikające z poprawek , Błędy A , Zmiany linii głównej