mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 325-333

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Pojedyncze łuki w A (→Wn→Wf)

TGTU = puste

Podwójne łuki w Wa

EZnieU (2 łuki 325 i 333)
..

Dodatkowe łuki w t. 325 i 333 to z pewnością adiustacja Wa. Takie podwójne łuki dodano również tam, gdzie we wcześniejszych źródłach nie ma ich wcale – por. t. 326-328 i 334.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa

t. 325

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Bez określenia w A (→Wn→Wf→Wa)

!!!   miniat: nic.                 Tu pusta klisza 

a tempo w Rork

TGTU bez nawiasu

(a tempo) proponowane przez redakcję
..

W tym przypadku – por. t. 313 – powrót do tempa wraz z repryzą głównego tematu jest dla pianisty oczywisty. Nie jest to natomiast wcale oczywiste dla smyczków, wykonujących mało charakterystyczny akompaniament. Tłumaczy to pominięcie a tempo w A (→Wn→Wf→Wa). W tekście głównym proponujemy je w formie wariantowej.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

t. 325-327

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Łuk A, odczyt dosłowny

Łuk A (interpretacja kontekstowa) i Wn2

Bez łuku w Wn1 (→Wf→Wa)
..

W A t. 325 jest ostatni na stronie. Łuk l.r. niedwuznacznie sugeruje kontynuację (podobnie jak łuk pr.r.), której jednak na nowej stronie (w t. 326) nie ma. W Wn1 (→Wf→Wa) łuk pominięto całkiem, zaś w Wn2 przywrócono łuk A wraz z pominiętym zakończeniem. Ponieważ taka była niewątpliwie intencja Chopina, w tym wypadku w tekście głównym uwzględniamy łuk Wn2.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładne łuki A , Błędy Wn , Adiustacje Wn

t. 325

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Krótkie akcenty w Wf (→Wn)

!!!   miniat: nic.                 TGTU (6 akcentów)

Pionowe akcenty w Wa

zamiast krótkich
..

Częste zmiany akcentów poziomych na pionowe to jedna z charakterystycznych adiustacji Wa – por. np. t. 320. W tym przypadku pionowe akcenty wprowadzono konsekwentnie także w trzech następnych taktach.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa

t. 325

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

..

W Wf (→Wa1) nie ma  przywracającego a2  w ostatniej parze szesnastek. To oczywiste niedopatrzenie uzupełniono w Wn i Wa2 (→Wa3). W tych samych wydaniach dodano jeszcze ostrzegawczy  przed 5. szesnastką a1, co uwzględniamy w tekście głównym, i  przed cis3, co nie wydaje się konieczne. Zachowujemy natomiast występujący we wszystkich wydaniach, formalnie niepotrzebny  przed eis2 w 5. parze szesnastek.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Przeoczenia odwołania alteracji , Adiustacje Wn , Znaki ostrzegawcze