mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 285

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

 w Wf

!!!   miniat: 2. i 3. miara, tylko górna 5-linia, bez napisu.         Tu widły do laseczki szesnastki a1

Przesunięte  w Wn

EZnieU

Przedłużone  w Wa

EZTU
..

Ponieważ oczywistym punktem docelowym widełek  jest  w następnym takcie, w tekście głównym odpowiednio przedłużamy znak widniejący w Wf. Identyczny retusz wprowadzono już w Wa, natomiast w Wn znak przesunięto (bez wydłużania), tak by dochodził do końca taktu.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Zakresy widełek dynamicznych , Adiustacje Wn

t. 285

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

w Wn

Wn TGTU=mordent

w Wf (→Wa)

Wfa tryl
..

Tak jak w t. 52 i 78, w tekście głównym przyjmujemy opartą na [A] pisownię Wn. Oba symbole bywały przez Chopina używane zamiennie na oznaczenie mordentu, można jednak wersję Wf traktować jako wariant.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Tryl lub mordent

t. 286-287

Utwór: op. 42, Walc As-dur

Bez akcentów w Wf0 (→Wf,Wn)

Akcenty w Wa

Wariantowa propozycja redakcji

TGTU
..

Akcenty zostały prawdopodobnie dopisane przez Chopina w podkładzie dla Wa.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Autentyczne korekty Wa

t. 286

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Akcent długi w A, interpretacja kontekstowa

 w A (odczyt dosłowny→Wn)

 w Wf (→Wa)

EZnieU1
..

Znak w A jest większy od większości długich akcentów, tak iż odtworzenie go w Wn jako widełek  nie może być uznane za niedokładność. Zdaniem redakcji, kontekst przemawia tu jednak zdecydowanie za akcentem długim, jaki zresztą znajduje się w A w odpowiednim takcie ekspozycji (t. 138). Znak  w Wf (→Wa) to przykład pojawiającego się wielokrotnie błędu, polegającego na odwróceniu kierunku znaku – por. np. Etiudę c op 10 nr 12, t. 53.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Błędy Wf , Odwrócenie znaku

t. 286

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

es2 powtórzone w A (→Wn→Wf→Wa1→Wa2)

!!!   miniat: nic.               Tu pusta klisza 

es2 przetrzymane w Wa3

łuk jak TGTU, bez nawiasów

Łuk przetrzymujący es2, proponowany przez redakcję
..

W tekście głównym proponujemy przetrzymanie es2, na wzór Chopinowskiej korekty Wf w analogicznym takcie ekspozycji (t. 138). Łuk dodano w Wa3 zapewne właśnie na podstawie porównania z ekspozycją.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Pominięcie korekty analogicznego miejsca