mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 119-121

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

Krótkie akcenty w Wn

3 x nad oktawą

Różne akcenty w Wf

jak TGTU, ale drugi i trzeci (120-121) długie

Krótkie akcenty w Wa

TGTU
..

W tekście głównym proponujemy akcenty w postaci zapisanej w Wa. Rozwiązanie to łączy najpewniejsze elementy zapisu wersji Wn1 i Wf:

  • krótkie akcenty według Wn, gdyż w Wf każdy znak jest innej długości – kolejno krótki, pośredni (krótki lub długi), długi – co nie mogło odpowiadać intencji Chopina;
  • akcenty pod oktawami pr.r., jak jest w Wf, dla zachowania spójności z pozostałymi taktami tego odcinka (t. 111-124), w których Wn nie ma w ogóle akcentów. Umiejscowienie akcentów w Wn może być wynikiem rutynowej adiustacji sztycharza – w zapisie jednogłosowym regułą jest umieszczanie znaków po stronie główek nutowych.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Umiejscowienie oznaczeń

t. 119-122

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

..

W tekście głównym nie uwzględniamy ostrze­gawczych kasowników, pojawiających się w Wf (→Wa) przy niektórych ósemkach F i f, w prze­konaniu, że oktawa F1-F na początku każdego z omawianych taktów rozwiewa ewentualne wątpliwości, jeśli chodzi o brzmienie tych nut.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Znaki ostrzegawcze

t. 119

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

..

W tekście głównym dodajemy  ostrzegawczy nad mordentem. Co ciekawe, w wielu późniejszych wydaniach Ballady redaktorzy dodali w tym miejscu . Jednak mimo że tonacją poprzedniego fragmentu jest A-dur, co sugerowałoby gis2, nic nie wskazuje na przeoczenie Chopina. T. 118-119 są bowiem oparte na akordzie Fis7, traktowanym jako dominanta do h-moll, o czym przekonuje użycie oktawy d2-d3 w następującym pochodzie oktaw. W kontekście tonacji h-moll naturalnym wyborem jest zaś mordent z g2. Ponadto, w t. 121, który jest sekwencyjnym powtórzeniem t. 119, opartym na akordzie Gis7 jako dominancie do cis-moll, pojawia się figura gis1-gis2-a2-gis2. Zawiera ona zrytmizowany mordent na gis2 z małą sekundą a2, odpowiadającą małej sekundzie g2 w t. 119.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Adiustacje redakcyjne

t. 119

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

w A

EZnieU

Bez znaku w Wf (→Wn,Wa)

() proponowane przez redakcję

TGTU
..

Zdaniem redakcji istnieje duże prawdopodobień­stwo przypadkowego pominięcia  przez szty­cha­rza Wf (→Wn,Wa). Jeśli popatrzeć tylko na najbliższe sąsiedztwo oktawy E1-E, znak można było np. pomylić ze znakiem zdjęcia pedału. Z drugiej strony, Chopin skorygował Balladę na tyle dokładnie, że w większości sytuacji można traktować tekst Wf jako zaakceptowany. Stąd, w tekście głównym proponujemy rozwiązanie wariantowe.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf

t. 119

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

..

Przed akordem na początku 2. połowy taktu w ApI i A znajduje się tylko jeden , przed dolną nutą (szesnastką h2). W dodatku w A znak jest wpisany niedokładnie, powyżej szesnastki, tak iż w Wn1 przypisano go do d3. W korekcie tego wydania dodano oba brakujące kasowniki Oczywiste przeoczenie Chopina poprawiono od razu w Wn1, toteż wszystkie wydania mają poprawny tekst (o tym, że jako pierwszy był wydrukowany  d3 świadczy rozmieszczenie kasowników i niewielka różnica wielkości pomiędzy  d3 a dwoma pozostałymi).

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Przeoczenia odwołania alteracji , Adiustacje Wn , Błędy A , Znak chromatyczny poniżej/powyżej nuty , Niedokładności A