- « Poprzednia
- 1
- …
- 32
- 33
- 34
- 35
- 36
- 37
- 38
- …
- 137
- Następna »
t. 56
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
W A i wszystkich wydaniach nad liczącą 5 nut 1. połową figury na 3. mierze taktu widnieje pozornie pomyłkowa cyfra 6. Błędem jest tu jednak z pewnością brak jednej nuty – a2 pomiędzy b2 a gis2 – o czym świadczą:
Błąd umknął następnie uwagi zarówno Chopina korygującego (prawdopodobnie) Wn1 i na pewno Wf1, jak i adiustatorów, którzy nie skontrolowali poprawności rytmicznej tej figury. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy rytmiczne , Błędy A , Błędy powtórzone Wn , Błędy powtórzone Wf , Błędy powtórzone Wa |
||||||||
t. 56-57
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
W obu figurach z pauzami w WfSB pominięto beleczkę sześdziesięcioczwórkową, przez co każdy z tych taktów liczy w pr.r. o jedną sześćdziesięcioczwórkę za dużo. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy WfSB |
||||||||
t. 56-57
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
Tak jak w dwóch poprzednich figurach, w ApI grupy trzydziestodwójek w 2. połowie t. 56 i 1. połowie t. 57 podzielone są na 2 grupy o długości ósemki, z których pierwsza tworzy grupę nieregularną o 6 lub 7 nutach, a druga liczy 4 nuty (pierwsza grupa w t. 56 jest przy tym błędnie oznaczona cyfrą 7 jak pozostałe). kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne zagadnienia: Błędy rytmiczne , Zmiany linii głównej |
||||||||
t. 57
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
Palcowanie dodane w Wn2 (→Wn3,WfSB), w tym takcie bardzo naturalne, prawdopodobnie nie pochodzi jednak od Chopina. Wskazuje na to dodane zapewne przez tę samą osobę palcowanie w t. 55-56 i 58, mniej zręczne, a co ważniejsze, sprzeczne z Chopinowskim palcowaniem podobnych miejsc w innych jego utworach. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wn |
||||||||
t. 57-58
|
Utwór: op. 2, Wariacje, całość
..
Tak jak w poprzednich figurach trzydziestodwójkowych, łuki ApI służą przede wszystkicm do oznaczenia grup nieregularnych liczących w tym rękopisie odpowiednio 24 (22) i 52 nuty (patrz uwagi w tym i na początku następnego taktu). Łuk wersji ostatecznej obejmuje cały półtorataktowy pochód chromatyczny, wraz z otwierającą go trzydziestodwójką fis2. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany |
- « Poprzednia
- 1
- …
- 32
- 33
- 34
- 35
- 36
- 37
- 38
- …
- 137
- Następna »