mUltimate Chopin

op. 11, Koncert e-moll, cz. III

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Łuki
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

Łuki

t. 179-181

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III

Krótkie łuki w Wf (→Wa,Wn1→Wn2)

!!!   miniat: taka jak w pr.r., tylko z dolną pięciolinią, bez palcowania.                       EZnieU = 2 dolne łuki

Podwójne łuki w Wn3

EZnieU + EZTU

Długi łuk proponowany przez redakcję

EZTU
..

W tekście głównym podajemy dłuższy łuk, odpowiadający temu, który Chopin dodał w pr.r., najprawdopodobniej korygując Wf. W Wn3 również dodano ten łuk, zachowując jednak krótsze, przypuszczalnie pierwotne łuki.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wn

t. 179-181

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III

Podwójne łuki w Wf (→Wn,Wa)

!!!   miniat: od 2. ósemki 179 + cały 180, tylko górna 5-linia, bez akcentu.                      TGTU + 2 krótkie łuki EZnieU

Górny łuk proponowany przez redakcję
..

Zdaniem redakcji, podwójne łuki nie były tu zamierzone przez Chopina, lecz powstały jako skutek uboczny korekty, mającej na celu zastąpienie krótkich łuków jednym długim, tak jak w t. 171-173. Sztycharz dodał wprawdzie nowy łuk, lecz nie usunął starych, czego Chopin nie zauważył lub z czym się pogodził, gdyż nie utrudnia to odczytania frazowania. Z tego względu w tekście głównym podajemy tylko górny, dłuższy łuk. 

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Autentyczne korekty Wf , Połowiczne korekty

t. 182

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III

Różne łuki w Wf (→Wn1→Wn2)

!!!   miniat: 3 ósemki, obie pięciolinie, zwężone.               Tu EZnieU (łuk pr.r.)

Jednakowe łuki w Wa i Wn3

EZTU
..

Łuki Wf (→Wn1→Wn2), są z pewnością niedokładne, gdyż łuk pr.r. rozpoczyna się od ósemki, a łuk l.r. od szesnastki. Która wersja jest właściwa, nie jest jednak oczywiste. Porównanie wszystkich analogicznych taktów (t. 174, 182, 190, 204, 418, 426, 434 i 448) pokazuje, że statystycznie wyraźnie przeważają łuki rozpoczynające się od szesnastek – na 15 łuków (w t. 174 nie ma łuku w l.r.) 11 rozpoczyna się w ten właśnie sposób, a tylko 3 biegną już od ósemki (w t. 174 łuk pr.r. można interpretować na dwa sposoby). Biorąc to pod uwagę, w tekście głównym podajemy łuki od szesnastki. Tak też zinterpretowano to w Wa i Wn3.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn

t. 183

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III

Łuki od fis2(1) w Wf (→Wa,Wn1→Wn2)

!!!   miniat: 2. połowa taktu, obie pięciolinie, zwężone w pionie.                    EZnieU pr.r. (w lewej analogicznie)

Łuki od h2(1) w Wn3

TGTU obie ręce
..

Wcześniejsze, powodujące zazębianie łuków, rozpoczęcie ostatniego łuku w tym takcie wydaje się być niedokładnością zapisu, gdyż tego rodzaju łuki nie pojawiają się w podobnych miejscach ani razu. Wersję tę, potencjalnie autentyczną, można jednak uważać za dopuszczalny wariant. Za niedokładny uznano ten łuk już w Wn3.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Niedokładności Wf , Adiustacje Wn

t. 192

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III

Bez łuku w Wf

!!!   miniat: nic.                    Tu pusta klisza 

Łuk w Wn i Wa

TGTU
..

Brak łuku pr.r. to oczywisty błąd Wf, poprawiony w pozostałych wydaniach.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn