mUltimate Chopin

op. 11, Koncert e-moll, cz. III

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Łuki
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

Łuki

t. 234-235

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III

Łuki w Wf (→Wa,Wn1→Wn2)

!!!   miniat: ostatnia triola 234 + pół taktu 235, tylko górna 5-linia, bez wideł.                       Tu pierwszy łuk do końca 1. trioli 235, drugi od cis3

Łuki w Wn3

TGTU
..

W tekście głównym podajemy łuki wzorowane na poprzedniej frazie (t. 232-233), podejrzewając błędne odczytanie notacji Chopinowskiej w tym miejscu. Na cztery podobne miejsca (t. 232 -239) podział łuku pomiędzy taktami pojawia się dwukrotnie, a podział po 1. trioli szesnastkowej – tylko raz, w omawianych taktach (w t. 236-237 1. triola nie jest objęta żadnym z łuków). Zmianę taką wprowadzono już w Wn3. Nie można wszakże wykluczyć, że zróżnicowane łukowanie tych czterech fraz odpowiadało Chopinowi, wskazując na różne aspekty tej miejscami bimelodycznej figuracji.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wn

t. 237

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III

Łuki w Wf (→Wa)

!!!   miniat: 4. triola 236 + pół t. 237, tylko górna 5-linia, bez palcowania.                                  Łuk 236 = TGTU, 237 – od d3 górnego głosu

Łuki Wn

TGTU

Alternatywna propozycja redakcji

1. łuk do końca 1. trioli 237, drugi od d3
..

Pozostawienie 1. trioli bez łuku jest zdaniem redakcji wyraźną niedokładnością zapisu, zawinioną przypuszczalnie przez sztycharza Wf, choć niedokładne łuki w [A] są również prawdopodobne. Łuki można poprawić wydłużając łuk w t. 236 lub rozpoczynając wcześniej ten z t. 237. W tekście głównym podajemy to pierwsze rozwiązanie ze względu na jego przewagę statystyczną w podobnych miejscach – 2 występienia (t. 232-233 i 238-239) przeciw jednemu (t. 234-235). Rozwiązanie analogiczne do t. 234-235 można traktować jako alternatywną interpretację łuków Wf (→Wa).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wn

t. 250-252

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III

Bez łuków w Wf (→Wa,Wn1→Wn2)

!!!   miniat: taka jak w 256.             Tu pusta klisza 

4 łuki w Wn3

dla każdej figury
..

Łuki dodane w Wn3 – na wzór autentycznych łuków l.r. zapewne odpowiadają wykonaniu przewidzianemu przez Chopina. W tekście głównym nie dodajemy ich jednak, gdyż podział na poszczególne figury wynika tu z samego ukształtowania motywów, podkreślonego jeszcze wiązaniami. Podobne łuki wprowadzono w Wn3 także w t. 256-257.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn

t. 256-257

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III

Bez łuków w Wf (→Wn1→Wn2)

!!!   miniat: nic                    Tu pusta klisza 

Łuki w Wa i Wn3

2 x od fis1 do h (po 3 nuty)
..

Łuki dodane w Wa i Wn3, zapewne przez analogię z podobnymi motywami w t.250-251, można uznać za uzasadnione – niewykluczone, że brak oznaczeń artykulacji w l.r. jest tylko niedopatrzeniem. Kontekst obu miejsc nie jest jednak w pełni analogiczny – w t. 250-251 nie ma łuków pr.r., natomiast w omawianych taktach jest jeden łuk nad obiema figurami. Łuk ten można odnieść do obu rąk, co powoduje, że uzupełnienie łuków w l.r. staje się problematyczne.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa

t. 256-257

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III

Łuk w Wf (→Wa,Wn1→Wn2)

!!!   miniat: ten takt, tylko górna 5-linia (od 2. ósemki), bez dynamiki.           TGTU

2 łuki w Wn3

każda figura osobno
..

Podział łuku w Wn3 jest z pianistycznego punktu widzenia uzasadniony – najprawdopodobniej figury te, zarówno tu, jak i w t. 250-252, należy wykonywać taką artykulacją, jaką Chopin wskazał za pierwszym razem w partii l.r. Łuk pozostałych źródeł można jednak rozumieć jako frazowanie, a nie artykulację, toteż w tekście głównym zachowujemy go.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn