mUltimate Chopin

op. 11, Koncert e-moll, cz. II

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 91

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II

Palcowanie wpisane do WfS

!!!   miniat: nic.              TGTU (5 cyfr w nawiasie)

Bez palcowania lekcyjnego
..

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Dopiski WfS

t. 91

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II

Palcowanie wpisane do WfS, odczyt dosłowny

!!!   miniat: ostatnia szesnastka 2. miary + 3 szesnastki 3. miary, tylko górna 5-linia.             EZnieU

Palcowanie wpisane do WfS, interpretacja kontekstowa

EZnieU1

Palcowanie wpisane do WfH

EZnieU2

Bez palcowania lekcyjnego

Palcowanie Chopinowskie wybrane przez redakcję

EZTU
..

Cyfry wpisane w WfS trudno dopasować do jakiegoś naturalnego palcowania. Najprawdopodobniej panna Stirling, wpisując je atramentem na podstawie Chopinowskich ołówkowych wskazówek, pomyliła się. Biorąc pod uwagę palcowanie w 1. połowie taktu, można zaproponować dwie koniektury – trójka miała być wpisana pod piątką, a nie po niej lub trójkę wpisano pomyłkowo zamiast czwórki. Jako dopuszczalny wariant proponujemy tylko drugą możliwość, gdyż jest ona w pełni zgodna z palcowaniem 1. połowy taktu. W tekście głównym uwzględniamy tylko pierwszą z cyfr wpisanych w WfS – jej autentyczność nie budzi zastrzeżeń, a w połączeniu z wcześniejszymi cyframi precyzuje ona wystarczająco palcowanie 3. miary taktu.
Jako alternatywę można przyjąć mogące pochodzić od Chopina palcowanie wpisane w WfH.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Różnice palcowania , Dopiski WfS , Dopiski WfH

t. 91

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II

ais1 w Wf (→Wn,Wa)

!!!   miniat: ostatnia miara, tylko górna 5-linia.              tu red = EZTU w pr.r., bez 5 z kwintoli;       tr to samo, ale bez chorągiewki ósemkowej

fisis1 w WfH

red = EZnieU w pr.r., bez 3 z trioli;              tr to samo ale bez chorągiewki ósemkowej
..

Wariant wpisany w WfH ma wszelkie znamiona autentyzmu – zręczność pianistyczną i harmoniczną oraz gładkość połączenia z następnym taktem (por. podobny chwyt w wariantach dopisanych w Nokturnie Des op. 27 nr 2, t. 38). Także sposób zapisu jest zgodny z podobnego typu wpisami w egzemplarzach z naniesieniami o udokumentowanej proweniencji od Chopina.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Autentyczne zmiany i warianty po publikacji , Dopiski WfH

t. 91

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II

Kwintola w Wf (prawdopodobne odczytanie→Wn,Wa)

!!!   miniat: ta co w sąsiedniej adnotacji, tylko z cyfrą.          Tu EZTU = nuta, łuk,  i belka l.r. + '5' w pr.r.

Triola w Wf, możliwa interpretacja

EZnieU (l.r. + '3')
..

Podział rytmiczny 4. miary taktu nie jest w Wf pewny – cyfra 5 postawiona jest nad czwartą z grupy pięciu szesnastek. Albo właściwa cyfra umieszczona została niedokładnie (‘5’ opisująca kwintolę powinna znajdować się nad 3. nutą), albo sztycharz omyłkowo dał ‘5’ zamiast ‘3’ określającej trzy ostatnie szesnastki jako triolę. Żaden z egzemplarzy lekcyjnych nie zawiera wskazówek dotyczących rytmu. Do tekstu głównego przyjmujemy pierwszą możliwość, opartą na założeniu, że w notacji Wf, choć niedokładnej, nie ma jednak błędu. Wypisana bez niejasności wersja z kwintolą znajduje się w Wn i Wa.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn

t. 91

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II

..

W Wf (→Wa) 3. szesnastka ostatniej miary taktu jest przedłużona do wartości ćwierćnuty. To pozbawione sensu muzycznego wykroczenie poza miarę taktu jest z pewnością błędem – por. analogiczny t. 42, w którym odpowiednia nuta ma wartość ósemki. W Wn przedłużenie tej nuty pominięto, prawdopodobnie chcąc uniknąć kłopotliwego, niezrozumiałego elementu zapisu.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf , Adiustacje Wn , Błędy rytmiczne , Błędy powtórzone Wa