mUltimate Chopin

op. 11, Koncert e-moll, cz. II

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 86

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II

..

Źródła różnią się notacją znaków chromatycznych w 2. połowie taktu, żadne nie zawiera jednak wyraźnego błędu. W stosunku do pisowni przyjętej w tekście głównym (w nawiasie numer nuty):

  • w Wf (→Wa1) nie ma  przed eis2 (1) ani  przed ais2 (6), jest natomiast  przed cisis2 (11);
  • w Wn1 (→Wn2) i Wa2 (→Wa3) nie ma  przed eis2 (1), a jest  przed cisis2 (11);
  • w Wn3 nie ma  przed fisis2 (10).

Różnice wynikają przede wszystkim z odmiennych konwencji obowiązywania znaków przy nutach objętych i nieobjętych przenośnikiem oktawowym.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn

t. 87

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II

Palcowanie Wf (odczyt dosłowny→Wn)

!!!   miniat: taka jak w t. 79, tylko inny łuk i klinik.           tu EZnieU

Palcowanie Wf, interpretacja kontekstowa

EZTU

Palcowanie Wa

EZnieU + 15 pod dis z łuczkiem (jak w t. 79)
..

Odczytane dosłownie, palcowanie Wf budzi wątpliwości ze względu na jego problematyczną celowość – 5. palec na Dis jest w tym kontekście najzupełniej oczywisty i trudno sobie wyobrazić, dlaczego Chopin miałby chcieć wskazywać jego użycie akurat tutaj. Zdaniem redakcji, sztycharz przydzielił cyfrę do niewłaściwej nuty, dlatego w tekście głównym umieszczamy ją pod dis, gdzie niesie ona użyteczną informację.
Fontana w Wa, tak jak w kilku innych miejscach (np. w t. 79), przepisał zamianę palców na dis, co w świetle autentycznej artykulacji – staccato na Dis – jest niczym nieuzasadnioną komplikacją.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf

t. 87

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II

Półnuta cis2 na 2. mierze w źródłach

!!!   miniat: ten takt od 2. miary, tylko górna 5-linia, bez napisu i wideł.                      półnuta pod 2. ćwierćnutą taktu

Półnuta cis2 na 3. mierze proponowana przez redakcję
..

Wersja Wf (→Wn,Wa), choć pozornie nie zawiera błędu, jest z pewnością pomyłkowa, gdyż nie zgadza się z partią orkiestry Wfork – cis2, realizowane przez 1. klarnet, powinno brzmieć jeszcze na 4. mierze taktu. Wprawdzie harmoniczne skutki tej niezgodności są przy zachowaniu autentycznej pedalizacji praktycznie niezauważalne (tłumaczy to brak poprawek w egzemplarzach lekcyjnych), ale wymagający arpeggia decymowy akord stanowi niepotrzebną komplikację pianistyczną. Zdaniem redakcji, półnuta cis2 została najprawdopodobniej pomyłkowo umieszczona pod 2. ćwierćnutą zamiast pod trzecią, toteż w tekście głównym proponujemy odpowiednią zmianę.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Błędy Wf

t. 88-90

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II

..
 W ostatniej tercji na 3. mierze t. 88 i 90 w Wf (→Wn,Wa) brak  przywracającego cis2.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf , Przeoczenia odwołania alteracji , Błędy powtórzone Wn , Błędy powtórzone Wa

t. 88-90

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. II

..

W Wf brak  podwyższającego a2 na ais2 na 4. mierze t. 88 i 90. Znaki dodano zarówno w Wn, jak i w Wa.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Niedokładności Wf , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Ostatni znak przykluczowy