mUltimate Chopin

op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Rytm
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

Rytm

t. 601-603

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Półnuty w Wf

EZnieU

Różne półnuty w Wn

EZTU

Punktowane półnuty w Wa

EZnieU1
..

Półnuty w Wf (→Wa) zapisane są w taki sposób, że nie ma możliwości przedłużenia ich za pomocą kropki. Można przypuszczać, że notacja ta powstała w wyniku dodania półnut do wcześniejszego zapisu samych ósemek, być może jeszcze w [A]. W każdym razie późniejsze korekty podobnych figur w ekspozycji (por. t. 257-263) oraz notacja t. 605-606, 608, 610 i 613-618 dowodzą, że Chopin zdecydował się na pisownię z wykorzystaniem jednej główki nutowej, a omawiane takty pozostały nieskorygowane przypuszczalnie w wyniku niedopatrzenia (dotyczy to również t. 607, 609 i 619-620).
W tekście głównym nie dodajemy kropki przedłużającej półnutę w t. 602 ze względu na powtórzenie podstawy basowej na końcu taktu (por. t. 245 i 267-270). Nie sposób jednak stwierdzić, czy Chopin rzeczywiście zróżnicowałby pisownię tego taktu w stosunku do sąsiednich.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn , Pominięcie korekty analogicznego miejsca

t. 603

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Pisownia Wf (→Wa,Wn1→Wn2)

!!!   miniat: 1. miara taktu, tylko górna 5-linia.       TGTU

Pisownia Wn3

EZnieU
..

W tekście głównym odtwarzamy sposób podpisania nut trioli pod kwintolą według Wf (→Wa,Wn1→Wn2). Niewykluczone, że wskazuje to zamierzone przez Chopina wykonanie, w którym 2. i 3. ósemka dolnego głosu uderzana jest równocześnie z 3. i 5. szesnastką kwintoli. Notacja Wn3 odpowiada natomiast ścisłemu podziałowi rytmicznemu, który oczywiście również trzeba brać pod uwagę jako potencjalnie autentyczny – ścisły podział sugeruje pisownia zastosowana w podobnej figurze w Fantazji A op. 13, t. 159. 

W praktyce możliwe są również rozwiązania pośrednie, powstałe przez arpeggiowanie niektórych dwudźwięków wersji Wf, co dla mniejszych rąk jest łatwiejsze technicznie: lub . To ostatnie wykonanie bardzo nieznacznie odbiega od ścisłego podziału rytmicznego.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn

t. 606

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

..

W Wf ostatnia nuta pr.r. ma wartość szesnastki, co nie zgadza się z poprzedzającą ją pauzą trzydziestodwójkową. Poprawiamy ten błąd w narzucający się sposób, skracając tę nutę do wartości trzydziestodwójki. Tak samo zadiustowano to miejsce w Wn i Wa.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Adiustacje Wn , Błędy rytmiczne

t. 607

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

Półnuty w Wf

EZnieU = 2 nuty z laskami i wiązanie

Półnuty z kropką w Wn

EZTU

Półnuty z kropką w Wa

607 EZTU + 609 EZnieU1

 
..

T. 607 i 609 to kolejne takty – patrz t. 601-603 – w którym w Wf zachowała się prawdopodobnie pierwotna notacja, w większości podobnych miejsc zastąpiona przez Chopina tą, której w t. 607 użyto w Wn i Wa. Pisownię tę w Wn przyjęto także w t. 609, natomiast w Wa powtórzono w tym takcie własną notację z t. 601-603.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn

t. 608

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

..

W Wn1 (→Wn2) pierwsze 3 ósemki mają błędnie wartość szesnastek. Oczywistą pomyłkę poprawiono w Wn3.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn , Adiustacje Wn , Błędy rytmiczne