mUltimate Chopin

op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Artykulacja, akcenty, widełki
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

Artykulacja, akcenty, widełki

t. 356-362

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Akcenty długie w A

!!!   miniat: nic.                   TGTU (3 akcenty 356, 358 i 362)

Krótkie akcenty w Wn (→Wf→Wa)
..

Wyraźne w A akcenty długie w t. 356, 358 i 362 odtworzono w Wn (→Wf→Wa) niedokładnie jako krótkie. Por. t. 360.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn

t. 360

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Akcent długi w A (→Wn1→Wf)

!!!   miniat: nic.                  TGTU
..

Jedyny w tym fragmencie prawidłowo odtworzony w Wn1 (→Wf) akcent długi zmieniono w Wa i Wn2 na krótki. Sama idea ujednolicenia notacji akcentów we wszystkich analogicznych taktach jest trafna – A ma wszędzie jednakowe znaki – jednak akcenty w A są wyraźnie długie, czego adiustator Wa nie mógł wiedzieć, a adiustator Wn2 nie uznał za istotne.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn

t. 364

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Bez znaku w A (→Wn→Wf)

!!!   miniat: nic.                   Tu pusta klisza 

Krótki akcent w Wa

Akcent długi proponowany przez redakcję

TGTU (w nawiasie)
..

Brak akcentu w A (→Wn→Wf) należy zdaniem redakcji uznać za niedokładność – Chopin wpisał akcenty we wszystkich 16 analogicznych figurach (t. 178-183, 258, 260, 354-362 i 495-501).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa

t. 369-375

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

Akcent długi na 3. miarę w A (→Wn→Wf)

!!!   miniat: 2. i 3. miara, tylko górna 5-linia, akcent długi trochę wyżej niż na kliszy, żeby nie wyłaził pod fz.              TGTU (akcent długi na 3 w t. 369)

Krótkie akcenty na 2. miarę w Wa

EZnieU2 w t. 369 i takie same akcenty w t. 374-375
..

W Wa we wszystkich tych taktach ujednolicono notację akcentów w ten sposób, że  i akcent (krótki) tworzą wspólnie jedno oznaczenie pod oktawą f3-f4. Ponieważ w Wf akcent występuje tylko w t. 369 (długi i na 3. mierze), wymagało to przesunięcia tego znaku i dodania 6 dalszych akcentów – wzorowano się tu z pewnością na analogicznych t. 29-32. Ze względu na różnice w pozostałych źródłach t. 370-371, 372 i 373 omawiamy oddzielnie.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa

t. 370-371

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III

2 akcenty długie w A

!!!   miniat: od 2 w t. 370 do końca 371, tylko górna 5-linia, akcenty na miniaturze nie niżej niż fz (na kliszy normalnie, oprócz Wa, które są koło fz)                 TGTU

Krótki akcent w Wn1

zamaist długiego, tylko 370.

Bez znaków w Wf

Tu pusta klisza 

Krótkie akcenty przy  w Wa

EZnieU2

Akcent długi w Wn2

TGTU, ale tylko 370
..

Zdaniem redakcji, wszystkie pominięcia i skrócenia akcentów w Wn i Wf mają charakter przypadkowych niedokładności. Dosunięcie akcentów do  to zupełnie dowolna adiustacja Wa, ujednolicająca wszystkie te takty z notacją analogicznych t. 29-32 (również błędną) – patrz t. 369-375.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wa , Błędy Wf , Błędy Wn