|
|
Akcent długi na 3. miarę w A (→Wn→Wf) !!! miniat: 2. i 3. miara, tylko górna 5-linia, akcent długi trochę wyżej niż na kliszy, żeby nie wyłaził pod fz. TGTU (akcent długi na 3 w t. 369) |
|
|
Krótkie akcenty na 2. miarę w Wa EZnieU2 w t. 369 i takie same akcenty w t. 374-375 |
W Wa we wszystkich tych taktach ujednolicono notację akcentów w ten sposób, że 
i akcent (krótki) tworzą wspólnie jedno oznaczenie pod oktawą f3-f4. Ponieważ w Wf akcent występuje tylko w t. 369 (długi i na 3. mierze), wymagało to przesunięcia tego znaku i dodania 6 dalszych akcentów – wzorowano się tu z pewnością na analogicznych t. 29-32. Ze względu na różnice w pozostałych źródłach t. 370-371, 372 i 373 omawiamy oddzielnie.
Porównaj to miejsce w źródłach»
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach
zagadnienia: Adiustacje Wa
notacja: Artykulacja, akcenty, widełki