Zagadnienia : Błędy A
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- Następna »
t. 6
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II
..
Wszystkie zapisy źródłowe 2. połowy taktu są błędne lub niejasne, żaden z nich nie daje się jednak poprawić w sposób, którego nie można by kwestionować.
W tej sytuacji tekst główny opieramy na wersji A, która mimo nieścisłości wydaje się najpewniejsza źródłowo. Z dwóch naturalnych możliwości poprawienia błędu – zmiany dwóch trzydziestodwójek na sześćdziesięcioczwórki lub usunięcia jednej z kropek przedłużających ósemkę es1 – wybieramy tę drugą, dającą gładszy postęp figuracji wprowadzającej temat główny. Jako alternatywną wersję proponujemy zmodyfikowaną wersję Wf. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wn , Błędy Wn , Błędy rytmiczne , Błędy A , Autentyczne korekty Wf |
|||||||||||||||||||
t. 8
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II
..
W partii pr.r. jedynie Wn2 nie zawiera błędu rytmicznego. Wersja ta jednak powstała w wyniku adiustacji i z pewnością nie odpowiada intencji Chopina. Dla pozostałych źródeł – z wyjątkiem Wa3 – przyjmujemy odczytanie zgodne ze sposobem, w jaki pr.r. jest rozplanowana w stosunku do ósemek l.r. Jako tekst Wa3 przyjmujemy rytm, który naszym zdaniem narzuca się przy odczytywaniu najłatwiej uchwytnych elementów rytmu – ćwierćnuta, przedłużona ćwierćnuta i grupa szesnastek z triolą wewnątrz. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn , Błędy rytmiczne , Błędy A |
|||||||||||||||||||
t. 21
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II
..
W A nie ma kasowników podwyższających des3(2) na d3(2). To oczywiste przeoczenie Chopina zostało poprawione – być może przez niego samego – już w Wn (→Wf→Wa). kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Błędy A , Autentyczne korekty Wn |
|||||||||||||||||||
t. 22
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II
..
W A kasowniki podwyższające nuty des na d wpisane są dopiero na 4. mierze taktu. Mimo to nie ulega wątpliwości, że d jest wymagane w całej 2. połowie taktu. W Wn1 (→Wf→Wa, →Wn2) dodano podwyższający des3 na d3 na początku 3. miary taktu (odnoszący się także do d4), ale tylko Wa i Wn2 mają odpowiedni znak przed przedostatnią szesnastką. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Adiustacje Wa , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Błędy A , Autentyczne korekty Wn |
|||||||||||||||||||
t. 25
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II
..
Akord zapisany w A, choć z harmonicznego punktu widzenia dopuszczalny, jest niemal na pewno błędny ze względu na nieuzasadnioną brzmieniowo komplikację pianistyczną. Nie jest jednak jasne, jaki akord Chopin miał na myśli:
W każdym razie korekta Wn1 (→Wf→Wa) – prawdopodobnie Chopinowska – musi być uznana za ostateczną decyzję i tę wersję podajemy w tekście głównym. kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Błąd tercjowy , Adiustacje Wn , Błędy A , Autentyczne korekty Wn , Połowiczne korekty |
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- Następna »