mUltimate Chopin

op. 21, Koncert f-moll, cz. II

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 69

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II

g1(2) w A (→Wn1→Wf)

!!!   miniat: nic.         Tu pusta klisza 

ges1(2) w Wa i Wn2

Idem, tylko pr.r.
..

Brak bemoli przed przedostatnią trzydziestodwójką, mimo iż występuje we wszystkich źródłach autentycznych, jest niemal na pewno pomyłką Chopina. Wprawdzie opadające zwiększone sekundy w pochodach skalowych pojawiają się w jego utworach (np. w t. 40 i 43), ale nie w sytuacji, gdy górna nuta zwiększonej sekundy stanowiłaby punkt zwrotny figuracji – por. odpowiednie zwroty w t. 28, 42 czy 65.

Jeśli w t. 64 wybrano wersję z akompaniamentem harmonicznym, to tutaj należy wybrać pierwszą lub trzecią wersję.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Ostatni znak przykluczowy

t. 69-70

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II

Łuk A, odczyt dosłowny

jak na miniat = dawne TGTU 

Łuk A, prawdopodobna interpretacja

nowe TGTU, w t. 70 łuk tylko do 1. półnuty

Łuk w Wn (→Wf→Wa)

tylko w t. 69 (cała 2. połowa)
..

Odczytany dosłownie, łuk rozpoczynający się w połowie t. 69 sięga do 2. przednutki w t. 70, co jednak zupełnie nie tłumaczy się muzycznie – przednutki stanowią wszak początek trylu. Przyjmujemy więc, że dochodzi on dalej, do trylowanej półnuty es2. Wydaje się jednak możliwe, że Chopin miał na myśli łuk obejmujący jedynie 1. półnutę, kończącą biegnik w poprzednim takcie. W Wn1 i pozostałych wydaniach łuk obejmuje tylko 2. połowę t. 69, co niemal na pewno nie odpowiada intencji Chopina – dopasowywanie łuków (a także widełek dynamicznych) do głównych jednostek rytmicznych (np. taktów lub grup nut objętych wiązaniem) to charakterystyczna, rutynowa maniera sztycharzy Wn. Łuk ten dodano także w partii l.r., co w tej sytuacji jest najprawdopodobniej dowolną adiustacją.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Niedokładne łuki A , Adiustacje Wn

t. 70

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II

..

W tekście głównym dodajemy ostrzegawcze kasowniki nad trylami.

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

t. 71-72

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II

..

Łuk nad parą tercji mógł być dodany w korekcie Wn1 przez Chopina, choć nie można całkiem wykluczyć jakiejś pomyłki sztycharza (na początku t. 72 górną część litery F można uznać za krótki łuk).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Autentyczne korekty Wn

t. 71

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II

Półnuta bez łuku w A

!!!   miniat: nic.            EZnieU

Półnuta z łukiem w Wn

Cała nuta z łukiem w Wf (→Wa)
..

Trudno stwierdzić, czy pisownia A to wynik pomyłki, czy rodzaj kompromisu sugerującego z jednej strony długie wybrzmienie tej tercji, a z drugiej brak potrzeby realnego przetrzymywania jej palcami (dzięki pedalizacji). W tekście głównym uwzględniamy późniejsze zmiany w Wn1 (dodanie łuku) i Wf (zmiana półnuty na całą nutę), obie prawdopodobnie autentyczne.

W Wn2 półnutową tercję fletów umieszczono po trylowanej całej nucie fortepianu, tak jakby należało ją uderzyć dopiero w połowie taktu, co z pewnością jest sprzeczne z intencją Chopina.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf