mUltimate Chopin

op. 21, Koncert f-moll, cz. II

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 23

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II

Łuki w A, interpretacja kontekstowa

Łuki po 3 nuty w Wn1 (→Wf→Wa)

 EZnieU

Jeden łuk w Wn2

nad całą grupą
..

Łuki A są w 2. grupie szesnastek niejasne – odczytany dosłownie, pierwszy obejmuje 2 pierwsze nuty, a drugi trzy ostatnie. Porównanie z sąsiednimi, analogicznie zbudowanymi figurami pokazuje niedwuznacznie, że to drugi łuk zaczyna się niedokładnie (zbyt późno). W Wn1 (→Wf→Wa) przyjęto ich mniej prawdopodobne odczytanie, w którym każdy obejmuje trzy nuty. W Wn2 dwa łuki zastąpiono jednym (por. 1. uwagę w tym takcie).

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładne łuki A , Adiustacje Wn

t. 23

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II

..

W źródłach nie ma  przywracającego as2, co jest oczywistą niedokładnością.

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Błędy Wn , Niedokładności A , Błędy powtórzone Wn , Błędy powtórzone Wf , Błędy powtórzone Wa

t. 23

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II

Akcenty długie w A (→Wn1)

!!!   miniat: nic.                 TGTU

Krótkie akcenty w Wf i Wn2

pod pięciolinią

Pionowe akcenty w Wa

pod pięciolinią (pierwszy EZnieU1)
..

Trzy akcenty w A mają różną długość – o ile pierwszy można śmiało uznać za akcent długi, o tyle kwalifikacja dwóch następnych nie jest jasna. Przyjmujemy, że są to długie akcenty, gdyż nie widać muzycznych powodów, by wszystkie te znaki nie były jednakowe (są one zresztą wyraźnie większe od akcentu pr.r. w poprzednim takcie). Tak też je zinterpretowano w Wn1, czego jednak nie odtworzono ani w Wf, ani w Wn2. W Wa użyto akcentów pionowych, co jest dość częstą adiustacją w tym wydaniu.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wf

t. 23

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II

 w A, prawdopodobna interpretacja

!!!   miniat: 10 ostatnich szesnastek, tylko górna 5-linia.             TGTU

 w Wn (→Wf→Wa)

do b2, 3. od końca szesnastki
..

Znak  wpisany w A ma ramiona nierównej długości. Przyjmujemy – także w tekście głównym – że intencjonalny zasięg znaku wyznacza górne ramię, a ściśle mówiąc jego początkowy fragment, odseparowany od głównej części znaku wskutek przerwy w dopływie atramentu. W wydaniach wzięto być może pod uwagę dolne ramię, ale i tak znak w Wn (→Wf→Wa) jest jeszcze dłuższy, co z pewnością nie wynika z notacji A.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn , Niedokładności A

t. 24

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II

Palcowanie wpisane do WfS

!!!   miniat: nic.             TGTU (3 cyfry l.r.)

Bez palcowania lekcyjnego
..

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Dopiski WfS